حضرت فرمود: از خدا بترسيد و بين فرزندانتان به عدالت رفتار كنيد؛ من بر ظلم و ستم گواهى نمى‌دهم.»[1]

بنابراين تبعيض از آسيب‌هاى حقوقى خانواده است كه آثار مخربى در خانواده بر جاى مى‌گذارد. ايجاد بدبينى، كينه و عقده فرزندان نسبت به والدين و به دنبال آن بروز اعمال زشتى در قالب انتقام از پدر و مادر از پيامدهاى سوء تبعيض در خانواده است. همچنين فردى كه به او محبت بيش از حد دارند، در معرض دو آسيب جدى قرار مى‌گيرد: اول، لوس و از خود راضى شدن و احساس برترى جويى، سلطه‌طلبى و طغيانگرى او و ديگر اينكه خطرها و آزارهايى كه ممكن است از جانب ديگران به دلايل مختلف به او برسد. آثار ديگرى نيز مانند ايجاد احساس حقارت، حسادت، دشمنى، بدآموزى و... از عواقب سوء وجود تبعيض و بى‌عدالتى در خانواده است كه مى‌بايست به شدت از آن پرهيز نمود.

آموزش

آموزش نردبان تكامل انسان است و بدون آن انسان موجودى است مفلوك و ناتوان و خانواده اولين آموزشگاه و كانون انتقال مفاهيم زندگى و ايجاد نگرش همه جانبۀ كودكان، نوجوانان و جوانان است. فرزندان عملاً در خانواده درس عشق و محبت، صفا و صميميت و همكارى و تعاون و... را مى‌آموزند. خانواده سالم مهمترين، مؤثرترين و شايسته‌ترين نهاد انتقال دهندۀ فرهنگ به كودك و آشنا كنندۀ او به زندگى اجتماعى است. و والدين به ويژه پدر مسئوليت عمدۀ اين مهم را بر عهده دارند كه در صورت بى توجهى به آن فرايند جامعه پذيرى با اختلال جدى مواجه مى‌شود.

فرزندان در خانواده مى‌بايست چگونگى تغذيه، پوشش، معاشرت و ايجاد ارتباط با ديگران را بياموزند. از حقوق مسلم فرزندان بر والدين آموزش است. آنها مى‌بايست به فرزندان خود مسئوليت‌هاى مختلف درون و برون خانه را بياموزند و با آداب و مناسك دينى آشنا سازند و نيز آنها بايد از ارزشهاى اخلاقى و قوانين حاكم بر روابط و مناسبات انسانى آگاهى پيدا كنند.

والدين بايد به اين نكته توجه داشته باشند كه آموزش فرزندان براى پرورانيدن احساس و

[1] محمدرضا قاءمی مقدم، روشهای آسیب در تربیت از منظر تربیت اسلامی، ص39.