منظور تأمين سلامت روانى فرزندان، برقرارى روابط كلامى و غير كلامى و عاطفى مثبت بى قيد و شرط را سفارش نموده‌اند.

همچنين در مقابل براى فرزندان وظايف و مسئوليت هايى را تبيين و ارائه كرده است كه مراعات اين حقوق و وظايف موجب استحكام بناى خانواده و تضمين سلامت و بقاى آن و جامعه مى‌گردد؛ چنان كه عدم مراعات اين حقوق از سوى هر كدام از والدين يا فرزندان مى‌تواند آسيب‌ها و خسارات جبران ناپذيرى به بنيان خانواده و جامعه وارد سازد. در اين درس به بررسى و طرح برخى از اين آسيب‌ها مى‌پردازيم.

تبعيض

از وظايف اساسى والدين مراعات تساوى به هنگام اجراى عدالت و پرهيز از تبعيض در رفتار با فرزندان است. اين رفتار عادلانه حقى است كه فرزندان بر گردن والدين خود دارند؛ چنان كه پيامبر اعظم 6 مى‌فرمايد: «همانا حق فرزندان بر تو اين است كه بين آنها به عدالت رفتار كنى.»[1]

اين حق مرزى ميان پسر و دختر نمى‌شناسد و همه را يكسان مى‌داند و در صورتى كه والدين اين عدالت را اجرا كنند پاداش آنها بهشت و در غير اين صورت وعده عذاب الهى شامل آنها خواهد شد. تبعيض را مى‌توان ناخوشايندترين و تلخ‌ترين مسئله اجتماعى دانست؛ زيرا از نظر روانى كارى‌ترين ضربه را بر روح و روان آدمى وارد مى‌كند. البته اگر بر وجهى صحيح و دليلى موجه استوار باشد، تبعيض نيست، بلكه تفاوتى است كه عين عدالت است. تبعيض آن است كه در شرايط و ظرفيت‌هاى مساوى يكى را بر ديگرى ترجيح داده و امكانات و امتيازات ويژه‌اى براى او منظور كنيم. در مذمت بى عدالتى و تبعيض از نعمان بن بشير نقل شده است: «پدرم هديه‌اى به من داد، مادرم با اين هديه مخالفت كرد و گفت تا پيامبر 6 به اين بخشش گواهى ندهد، آن را نمى‌پذيرم. پدرم نيز نزد پيامبر 6 رفت و عرض كرد: من به فرزندم هديه‌اى داده‌ام و او مرا مجبور كرده است تا شما را بر اين امر گواه بگيرم. حضرت فرمودند: آيا به همۀ فرزندانت چنين هديه‌اى داده‌اى‌؟ عرض كرد: نه.

[1] کنز العمال، ج16، حدیث 45358.