اعتقاد به زندگى پس از مرگ

اعتقاد به زندگى پس از مرگ، حسابرسى اعمال در روز قيامت، پاداش و مجازات افراد بر اساس رفتارهايشان، از باورهاى مهمّ دينى است كه نبود آن و يا ايجاد شبهۀ در آن آثار سوء و جبران‌ناپذيرى در زندگى به ويژه خانواده خواهد داشت. امروزه على رغم پيشرفت‌هاى علمى و كاهش مشكلات مادى و افزايش تسهيلات زندگى، اضطراب‌ها و نگرانى‌ها رو به فزونى است. بخشى از اين مشكلات بر اثر احساس بى هدفى و پوچى در زندگى است [1]كه اعتقاد به معاد و عالم پس از مرگ و رسيدگى به حساب و كتاب همۀ افراد مى‌تواند عامل اساسى حل همۀ معضلات اين‌چنينى باشد.

در اين جا به برخى از آسيب‌هاى ناشى از بى‌اعتقادى به معاد در خانواده اشاره مى‌گردد:

1. سستى پيوند بين اعضاى خانواده به دليل نگرش‌هاى محدود و مادى به زندگى و نداشتن اهداف متعالى؛

2. نبود انگيزه كافى زندگى، به علت بى توجهى و بى اعتقادى به وعده‌هاى الهى به نعمت‌ها و آسايش در زندگى اخروى؛[2]

3. ناتوانى در رويارويى با مشكلات بسيار شديد جسمى، روحى روانى و اقتصادى و... به علت عدم توجه به پاداشهاى اخروى كه بر اثر تحمل مشكلات و صبر و پايدارى در برابر سختى‌ها به انسان داده مى‌شود؛[3]

4. پرخاشگرى و تعدى به حقوق ديگران؛ به دليل اينكه باور به معاد و يادآورى عواقب بد تعدى به حقوق ديگران و عدم انجام مسئوليت‌ها، افراد را تا حدى از رفتارهاى نامناسب باز مى‌دارد.[4]

ضربه‌هاى عاطفى

از ديگر آسيب هايى كه ضعف در باورها و اعتقادات موجب آن مى‌شود وارد آمدن ضربه‌هاى

[1] کارل پوگ، گوستاو، روان شناسی و دین، ص12،13،85،174،نقل از خانواده در نگرش اسلام و روانشناسی.

[2] ر.ک. به خانواده در نگرش اسلام و روانشناسی، ص114.

[3] ر.ک. به خانواده در نگرش اسلام و روانشناسی، ص115-116.

[4] همان.