اراده او مى‌داند و در رويارويى با مسائل زندگى توكل و اعتماد به چنين خدايى باعث تقويت اراده و تأثير كم‌تر عوامل مخل روانى شده و در كوشش براى حل آن مسائل و رسيدن به تعادل و سازگارى، تواناتر مى‌گردد و چنان كه نبود توكل بر خدا اراده فرد را تضعيف نموده، روزنه‌هاى اميد و موفقيت را بر روى او مى‌بندد و او را از تلاش و جديت كافى باز مى‌دارد. در نتيجه وضع از آنچه هست، به مراتب بدتر و بغرنج‌تر مى‌شود. داشتن حالت تسليم و رضا در برابر مقدرات الهى از ديگر آثار ايمان و اعتقاد به خداوند است هنگامى كه فرد باور داشته باشد كه همه رويدادهاى جهان هماهنگ با مشيت، اراده، قضا و قدر و اذن و تأثيرى است كه در اسباب و علل وقوع حوادث قرار داده است[1] و تنها خداوند است كه به مصالح انسانها، آگاه‌تر است و بلكه نسبت به خودشان نيز خيرخواه‌تر است.[2] از همه حوادث تلخ و شيرين برداشت و تفسير درست و منطقى خواهد داشت و به همه آنها به عنوان آزمونهاى الهى خواهد نگريست كه او بايد از همه اين آزمونها پيروز و سربلند بيرون بيايد.

در خانواده‌ها حوادث و چالش‌هايى مانند بيماريهاى لاعلاج، مرگ عزيزان، سيل، زلزله و... كه از كنترل آنها خارج است پيش مى‌آيد و اگر والدين در برابر قضاى الهى تسليم و راضى نباشند خسارات فراوان و جبران‌ناپذير فكرى، روحى، روانى و جانى متوجه آنان خواهد شد.

در حالى كه خانواده‌هاى معتقد به وجود خداوند با اتكاء به او درتمامى حوادث از ايمنى فوق‌العاده برخوردارند.

اعتقاد به نبوت و امامت

اعتقاد به رسالت انسانهايى كه از سوى خداوند براى راهنمايى و هدايت بشر آمده‌اند و امامت ائمه هدى (ع) براى استمرار اين هدايت الهى يكى ديگر از اركان دين دارى به شمار مى‌آيد. بر اساس اصل همانندسازى و الگوپذيرى اعضاى خانواده براى يادگيرى و اصلاح شيوه رفتار و برخورد مناسب در خانواده، به نمونه‌هاى عينى رفتارى در همه ابعاد نيازمند هستند. قرآن كريم پيامبر 6 را بهترين الگو براى زندگى بشر معرفى كرده است.

از نظر قرآن كريم، همۀ انبيا و اولياى الهى رهبرانى هستند كه انسانها را بر آنچه مورد رضايت خداوند است، رهبرى و هدايت مى‌كنند و انسان‌ها براى موفقيت خود بايد در تمام ابعاد زندگى به آنها اقتدا كنند و آنها را الگوى رفتارى قرار دهند.[3]

[1] "لا قوه الا بالله"، کهف، 39.

[2] "انا اعلم بما یصلح علیه امر دین عبادی المومنین" "فانی انا الله الرحمن الرحیم"، اصول کافی، ج3، ص100 و 101.

[3] و جعلناهم ائمه یهدون بامرنا...فیهداهم اقتده.