فوت والدين

فقدان و سوگ عزيزان به ويژه والدين از آسيب‌هاى جدى و گريزناپذير خانواده است كه آثار سوء و زيانبار آن گاهى سالها گريبانگير اعضاى خانواده و بازماندگان مى‌گردد. و بر احساسات، جسم، افكار و رفتار آنها تأثير مى‌گذارد.

واكنش‌هاى احساسى: با توجه به نوع فقدان و سوگ، افراد احساسات متفاوتى را تجربه مى‌كنند. غمگينى، خشم، احساس گناه، اضطراب، تنهايى، خستگى، شوك و... احساساتى هستند كه افراد بر اساس وضعيت روحى خود و نوع فقدان تجربه مى‌كنند.

واكنش‌هاى جسمى: احساساتى كه بعد از فقدان به انسان دست مى‌دهد به طور معمول بر جسم نيز تأثير مى‌گذارد. اگر اين احساسات جسمى را پيش بينى كنيد، وقتى اتفاق مى‌افتد برايتان عجيب و تهديد كننده نخواهد بود. احساس خالى بودن معده، سفتى عضلات سينه، حساسيت زياد به صدا، تنگى نفس، ضعف عضلات، خشكى دهان و ضعف عمومى از واكنش‌هاى جسمى به شمار مى‌آيند.

واكنش‌هاى فكرى: پس از تجربۀ فقدان و از دست دادن عزيزان احتمالاً افكارى به ذهن انسان خطور مى‌كند و از اينكه متوجه مى‌شود ديگران نيز چنين افكارى دارند، ممكن است تعجب كند. اين افكار شامل ناباورى، سردرگمى، اشتغال ذهنى و خيال‌پردازى است.

واكنش‌هاى رفتارى: تجربۀ فقدان نيز ممكن است بر برخى از رفتارهاى روزمره تأثير بگذارد كه در صورتى كه افراد بتوانند اين تغييرات رفتارى را پيش بينى كنند، ديگر براى آنها ترسناك يا غير طبيعى جلوه نخواهد كرد.

اختلال خواب، تغيير در الگوهاى خوراكى، گوشه‌گيرى اجتماعى، رؤيا ديدن، تغيير در فعاليت‌ها و يا احساس بى تفاوتى، بى حالى، بى قرارى و بى ميلى، گريه كردن و... از اختلالات رفتارى در اين زمينه محسوب مى‌گردند.[1]

[1] اقتباساز: کریس. ال. کلینکه، ترجمه شهرام محمدخانی، مهارت های زندگی، ج2، ص52-48.