كنكور

امروزه موضوع كنكور و رقابت براى رسيدن ورود به دانشگاه نه تنها به بحران روحى و روانى براى دانش‌آموزان تبديل شده و نظام آموزشى كشور را تحت الشعاع خود قرار داده است. يكى از آسيب‌هاى جدى روحى - روانى و اقتصادى خانواده‌ها محسوب مى‌گردد كه در صورت عدم توجه خانواده‌ها و عدم چاره انديشى مسئولين امر، آثار زيانبارى را در خانواده بر جاى خواهد گذاشت.

به عقيدۀ صاحب نظران اجتماعى و روان‌شناسى، كنكور رقابتى زيانبار است كه سالهاست موجب بروز استرس، تنش، اضطراب، ناكامى و بسيارى ديگر از مشكلات روحى - روانى در بين جوانان و خانواده‌هاى آنان شده است و هر ساله با توجه به افزايش جمعيت كشور اين روند با سرعت و شتاب بيشترى روبه‌رو است، و قشر عظيمى از نسل جوان را به ورطۀ فرو رفتن در مشكلات روحى مى‌كشاند.

دكتر امان قرايى مقدم مى‌گويد: «طبق مطالعات انجام شده ريشۀ بخشى از بزهكارى‌ها، اعتياد، فرار از خانه و خودكشى به موضوع كنكور و عدم موفقيت در آن بر مى‌گردد.

تلقين كاذب اين موضوع به خانواده‌ها كه قبولى دانشگاه كليد خوشبختى فرزندان آنهاست و توهم غلط در اين زمينه كه حتى از دوران ابتدايى و در تمام طول 12 سال تحصيل همراه با فرد است، موجب بحران شده، آسيب آن تمام ابعاد جامعه را در بر مى‌گيرد و منجر به پرخاشگرى، تشنج و تنش در خانواده و جامعه مى‌شود.[1]

در بررسى ديگرى كه به نقل از احمد جلالى فراهانى در 33 شهر كشور توسط برخى جامعه‌شناسان، روى 560 نفر از كسانى كه اقدام به خودكشى كرده‌اند انجام شده است نشان مى‌دهد دليل عمدۀ اقدام به خودكشى آنها ترس از شكست در كنكور بوده است.[2]

بنابراين توجه جدى خانواده‌ها دربارۀ آسيب كنكور امرى ضرورى است.

[1] روزنامه ایران، 13/5/83.

[2] همان.