آيا از همسرانتان دورى مى‌كنيد، در حالى كه من با همسران مباشرت مى‌كنم، در روز غذا مى‌خورم و شب مى‌خوابم؟ هر كس از سنّت من پيروى نكند، از من نيست.

تربيت يافتگان مكتب رسول خدا 6 نيز به پيوند زناشويى اهميّت مى‌دادند و روا نمى‌دانستند كه هيچ مردى هر چند براى مدّتى كوتاه، بدون همسر بماند و اين نكته را، حتى در مواقع بُحرانى فراموش نمى‌كردند؛ حضرت فاطمه سلام‌الله‌عليها پيش از شهادت خويش به امير مؤمنان صلوات‌الله‌عليه اين گونه وصيت كرد:

«يَابْنَ عَمِّ اوصيكَ اوَّلًا انْ تَتَزَوَّجَ بَعْدى‌ بِابْنَةِ اخْتى‌ امامَةِ فَانَّها تَكُونُ لِوُلْدى‌ مِثْلى‌، فَانَّ الرِّجالَ لابُدَّ لَهُمْ مِنَ النِّساءِ»[1]

اى پسر عمو! به تو وصيت مى‌كنم كه پس از من با دختر خواهرم «امامه» ازدواج كنى، زيرا او براى فرزندانم مانند من است. همانا مردان چاره‌اى جز ازدواج ندارند.

امامان معصوم : همواره بر تحكيم روابط خانوادگى تأكيد داشتند و اگر كسى موفّق به ازدواج نشده بود، او را به آن ترغيب كرده و مقدّمات آن را برايش فراهم مى‌ساختند.

امام صادق 7 مى‌فرمايد: روزى مردى خدمت پدرم امام باقر 7 آمد. پدرم از او پرسيد: آيا همسر دارى؟ عرض كرد: نه. امام 7 فرمود:

«ما احِبُّ انَّ لِىَ الدُّنْيا وَ ما فيها وَ انّى‌ بِتُّ لَيْلَةً وَ لَيْسَتْ لى‌ زَوْجَةٌ»

دوست نمى‌دارم كه دنيا و آنچه در آن است از آنِ من باشد و يك شب بدون همسر بخوابم.

سپس هفت دينار به آن مرد داد و فرمود: با اين پول براى خود همسرى اختيار كن.[2]

نكوهش عزوبت (مجرّد زيستن)

به همان اندازه كه پيوند زناشويى در اسلام مورد ترغيب و تشويق قرار گرفته، عزوبت و خوددارى ورزيدن از ازدواج و تشكيل خانواده مورد نكوهش قرار گرفته است. رسول‌

[1] - فاطمة من المهد الى اللحد، سيد محمدكاظم قزوينى، ص 610، بيروت

[2] - وسائل الشيعه، ج 14، ص 7