خدا 6 مى‌فرمايد:

«شِرارُكُمْ عُزَّابُكُمْ، رَكْعَتانِ مِنْ مُتَأَهِّلٍ خَيْرٌ مِنْ سَبْعينَ رَكْعَةً مِنْ غَيْرِ مُتَأَهِّلٍ»[1]

بدترين شما بى‌همسران شما هستند. دو ركعت نماز شخص متأهّل از هفتاد ركعت نماز فرد بى‌همسر بهتر است.

آن حضرت به شخصى به نام «عكاف» برخورد. او با توجه به برخوردارى از امكانات مالى، مجرّد مى‌زيست. پيامبر 6 وقتى متوجه اين امر شد، خطاب به او فرمود:

ازدواج كن و گرنه گناهكار خواهى بود.[2]

امام صادق 7 نيز فرمود:

«انَّ رَكْعَتَيْنِ يُصَلّيهِما رَجُلٌ مُتَزَوِّجٌ افْضَلُ مِنْ رَجُلٍ يَقُومُ لَيْلَهُ وَ نَهارَهُ اعْزَبَ»[3]

همانا ارزش دو ركعت نماز مرد متأهّل، برتر از عبادت شبانه‌روزى مرد بدون همسر (عَزَبْ) است.

[1] - كنز العمّال، ج 16، ص 277

[2] - بحارالانوار، ج 103، ص 221

[3] - همان، ص 217