ازدواج كنيد. بدرستى كه رسول خدا 6 بسيار مى‌فرمود: هر كس دوست دارد از سنّت من پيروى كند، ازدواج نمايد، زيرا آن يكى از سنّتهاى من است.

رسول اكرم 6 روزى به ديدن اصحاب «صُفّه» رفت. در آنجا به جوان بى‌همسر و غريبى به نام «جُوَيْبِرْ» برخورد كرد. به او فرمود: چقدر خوب بود همسرى انتخاب كرده، باتشكيل خانواده به اين زندگى انفرادى خاتمه مى‌دادى، تا هم عفّت خود را به وسيله همسر حفظ كنى و هم او در كار دنيا و آخرت تو را يارى كند. جويبر گفت: اى رسول خدا! من نه مال و جمال دارم و نه حسب و نسب، چه كسى به من زن مى‌دهد و كدام زن رغبت مى‌كند كه همسر من شود؟

حضرت فرمود: اى جويبر! خداوند به وسيله اسلام ارزش افراد را تغيير داده، بسيارى از اشخاص در دوران جاهليت محترم بودند و اسلام آنان را پايين آورد و بسيارى، خوار و زبون بودند و اسلام منزلت آنها را بالا برد. برخيز و به منزلِ «زياد بن لبيد انصارى» برو و از دخترش «ذلفا» خواستگارى كن ....

مراسم خواستگارى انجام گرفت و زياد بن لبيد با آنكه وصلت با شخصى مانند «جويبر» را- كه از تمام مزاياى مادّى محروم بود- در شأن خود نمى‌ديد، به دستور پيامبر 6 با اين ازدواج موافقت كرد.[1]

آن حضرت هرگاه مى‌ديد، پيروانش در امر زناشويى از حدّ اعتدال تجاوز كرده، آنان را به مسير درست راهنمايى مى‌كرد. چنان كه نقل شده، تعدادى از ياران پيامبر 6 مباشرت با همسر و خوردن و خوابيدن را بر خود حرام كرده بودند. وقتى آن حضرت اين خبر را شنيد، به سراغ آنان رفت و ضمن هشدار به نادرست بودن روش آنان، راه درست را پيش رويشان نهاد و فرمود:

«أَتَرْغَبُونَ عَنِ النِّساءِ فَانّى‌ اتِى النِّساءَ وَ اكُلُ بِالنَّهارِ وَ انامُ بِاللَّيْلِ، فَمَنْ رَغِبَ عَنْ سُنَّتى‌ فَلَيْسَ مِنّى‌»[2]

[1] - ر. ك. كافى، ج 5، ص 340، اسلاميّه

[2] - سنن النّبى، علامه طباطبايى، ص 146، اسلاميه