مصلحت و نفع بود و كار بيهوده از خداوند حكيمى كه- آفرينش- همه چيز را محكم و استوار كرده به دور است. «1» ج- فوائد بعثت انبياء 1- تمام شدن حجت: رُسُلًا مُبَشِّرينَ وَ مُنْذِرينَ لِئَلَّا يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللَّهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ «2» پيامبرانى بشارتدهنده و بيمدهنده (فرستاديم) تا براى مردم عليه خداوند حجّتى بعد از (آمدن) پيامبران نباشد. در قرآن تصريح شده كه فايده بعثت پيامبران، تمام شدن حجت خداوند بر مردم است تا هيچ گمراهى ادعا نكند اگر پيامبرى او را هدايت و راهنمايى مىكرد، ايمان مىآورد. «3» 2- متذكّر شدن غافلان: با اينكه خداشناسى و خداپرستى امرى فطرى است، امّا گاهى در اثر اهتمام برخى از مردم به امور مادى و غلبه گرايشهاى حيوانى بر ايشان، مورد غفلت و فراموشى قرار مىگيرد و اين غفلت در اثر عواملى در جامعه عموميت پيدا مىكند. با تعاليم انبيا مردم از غفلت بيرون آمده و آنچه را كه فراموش كردهاند، به يادشان مىآيد. تعبيراتى كه در قرآن (سوره انبياء، آيه 48 و سوره نحل، آيه 44) در مورد قرآن و ديگر كتابهاى آسمانى و پيامبر به عنوان ذكر، ذكرى، تذكره و مذكّر آمده است، ناظر به اين جهت است. 3- بيدارى گرايشهاى خفته: گاهى انسان چيزى را مىداند و حتّى ممكن است توجه هم داشته باشد امّا انگيزه عمل ندارد و بايد در او انگيزه حركت به سوى عمل ايجاد شود. انبيا به عنوان «مبشر و