ديگر از بالائى‌ها اطاعت نكردند، اين كه فرار كرد، عادى نبود، به‌هم خورده بود، ديگر پايينى‌ها از بالائى‌ها نمى‌شنوند، قدرت فرمانفرمائى از هم پاشيده شده بود. همه‌اش از خداست. خدا را در اين امور ببينيد، خدا ظاهرتر از اين آفتاب است. [1]

همۀ اين حرف‌ها، همۀ اين كارها با دست غيبى واقع شد و الاّ يك ملّتى كه چيزى در دستش نبود، اسلحۀ صحيحى نداشت، چهارتا تفنگى كه حالا مى‌بينيد، اين‌ها غنيمت جنگى است، شما نداشتيد همچو چيزى، مع‌ذلك خداوند طورى كرد كه اسلحه‌هاى آن‌ها را نگذاشت استعمال بشود، يعنى نه اين كه آن‌ها اسلحه نداشتند، آن‌ها تانك داشتند، توپ داشتند، طيّاره داشتند، فانتوم داشتند، عدّه داشتند، لكن خداوند شما را به رعب نصرت كرد، در دلشان يك ترسى انداخت، همان ترس اسباب شكستشان شد. [2]

امام شكست كودتاى نظامى را به عنوان آخرين حربۀ رژيم وحاميان استكبارى‌اش براى درهم شكستن انقلاب اسلامى، وامدار نصرت خداوند به وسيلۀ رعب مى‌داند:

اين‌ها همه‌چيز داشتند و مطمئن باشيد كه اگر اين رعبى كه خدا در قلب اين‌ها انداخته بود نبود، اين‌ها مى‌توانستند يك شب تمام تهران را خراب كنند، همه‌چيز داشتند. . . آن شبى كه مى‌خواستند اين‌ها كودتا بكنند، ما تهران بوديم و يك شب بنا بود كودتا بكنند، به ما هم اطلاع دادند، حتّى آمدند اصرار هم بعضى كردند كه شما از اين خانه بيائيد بيرون، گفتم نه، همين‌جا هستم. آن شبى كه اين‌ها مى‌خواستند كودتا بكنند و بناى آن‌ها، بعدها ما فهميديم كه بناى آن‌ها بر اين بوده است كه هركسى احتمال بدهند كه چه