باشد، بكشند، از بين ببرند و اعلام كردند حكومت نظامى روز را كه روز هم نبايد بيرون بيائيد، خدا خواست كه شكسته شد، من هيچ فكر نمى‌كردم كه اين روى چيست، بعد به من گفتند كودتاست، فكر نمى‌كردم كه اين حكومت نظامى را براى چه دارند تأسيس مى‌كنند، ما براى اين كه يك مقابله‌اى با آن‌ها كرده باشيم، گفتيم به اين اعتنا نكنيد به اين‌ها، بعد معلوم شد كه اين را خدا، خود، پيش آورده كه اين نقشه‌اى كه اين‌ها كشيدند كه حكومت نظامى روز درست بكنند و تمام خيابان‌ها را بگيرند و تمام قدرت‌هايشان را در اين‌جا مجهّز كنند و با هر چيزى كه دارند در خيابان‌ها نصب كنند، كودتا كنند و بساط را تمام كنند، مردم آمدند خنثى كردند، مردم ريختند بيرون و خنثى كردند. اين‌ها يك چيزهايى بود كه ايجاد كرده بودند، يك كسى نسبت به شما يا نسبت به كسى ديگر بدهد، همه از اوست، همه‌چيز از اوست. [1]

ما با چى غلبه كرديم بر اين‌ها، ما چى داشتيم، آن‌ها همه‌چيز داشتند. آن‌ها آمريكا داشتند، آن‌ها شوروى داشتند، آن‌ها همۀ ممالك اسلامى الاّ كمى را داشتند و قدرت نظامى‌شان قدرتى بوده است كه مى‌گويند در اين طرف شرق همچنين قدرتى نبوده است و ما هيچ نداشتيم، ما خدا را داشتيم و شما بدانيد كه آن‌ها اگر چنانچه يك تأييدات غيبى نبود، در يك شب مى‌توانستند ايران را خراب كنند. . . لكن خداى تبارك و تعالى آن‌چنان رعبى، آن‌چنان ترسى در دل اين‌ها انداخت كه ديگر مجال اين كه يك خرابكارى بزرگى بكنند، پيدا نكردند. . . اذهان اين‌ها را منصرف كرد از اين كه بمباران كنند ايران را، بمباران كنند تهران را. [2]