حضرت على (ع) مى‌فرمايد:

سُوءُالظَنِّ يَدْوِى‌الْقُلُوبَ وَ يَتَّهِمُ الْمَأْمُونَ وَ يُوحِشُ الْمُسْتَأْنِسَ وَ يُغَيِّرُ مَوَدَّةَ اْلاِخْوٰانِ [1]

بدگمانى قلب را بيمار و بى‌گناه را متّهم و فرد اجتماعى را منزوى و دوستىِ برادران را به دشمنى تبديل مى‌كند.

آثار خوش‌بينى

در اينجا در پرتو سخن پيشوايان معصوم عليهم‌السلام آثار خوش‌بينى را جست و جو مى‌كنيم:

الف-صفا و روشنى

پيامبر اكرم (ص) مى‌فرمايد:

اَحْسِنُوا ظُنوُنَكُمْ بِاِخْوٰانِكُمْ تَغْتَنِمُوا بِهٰا صَفٰاءَ الْقَلْبِ وَ نِقٰاءَ الطَّبْعِ [2]

به برادران دينى خود خوش‌گمان باشيد تا صفاى قلب و پاكيزگى روان را به غنيمت بريد.

ب-محبوبيت عمومى

حضرت على (ع) فرمود:

مَن حَسُنَ ظَنُّهُ بِالنّٰاسِ حٰازَ مِنْهُمُ الَْمحَبَّةَ [3]

آن كس كه به مردم خوش‌گمان باشد، محبّت آنان را به دست مى‌آورد.