نزديكترين چيزها به انسان مرگ است در صورتيكه انسان او را خيلى دور ميشمارد، پس (با وجود نزديك بودن مرگ) چه چيز باعث جرأت انسان گشته كه با گناه كردن بر ضرر خود اقدام ميكند.

در مرگ نيز نجات مخلصين و هلاكت مجرمين نهفته است ازاينرو كسى كه مشتاق نجات از اين جهان است مشتاق مرگ و كسى كه از هلاكت نگران است از مرگ كراهت دارد[1].

5- مردى به ابا ذر رحمة اللّه عليه گفت: چرا ما از مرگ خوشمان نمى‌آيد؟

ابا ذر در جواب فرمود: چون شما دنياى خود را آباد و آخرت خود را ويران كرده‌ايد، ازاينرو كراهت داريد كه از منزل آباد دنيا بسوى منزل ويران خود در آخرت منتقل شوديد.

باو گفته شد: چگونه است رفتن ما بسوى خدا فرمود: امّا نيكوكاران پس بمنزله مسافرى هستند كه از سفر برميگردد بسوى خانواده‌اش و بدكاران همانند غلامى هستند كه فرار كرده بسوى آقاى خود مراجعت ميكند.

(يعنى همانگونه كه مسافر از سفر شادمان برگشته مورد استقبال خانواده قرار ميگيرد نيكوكار نيز مورد استقبال فرشتگان و حوران بهشتى قرار ميگيرد و بدكار هم مانند غلامى كه فرار كرده در هنگام مراجعت ترسان و لرزان است، با ورود بدادگاه الهى از پرونده زشت خود هراسان خواهد بود).

[1]. قال النّبي( ص): اذكروا هادم اللّذّات، فقيل: و ما هو يا رسول اللّه؟ فقال: الموت؛ فما ذكره عبد على الحقيقة في سعة إلّا ضاقت عليه الدنيا، و لا في شدة الّا اتّسعت عليه.

و الموت اوّل منزل من منازل الآخرة، و آخر منزل من منازل الدنيا، فطوبى لمن أكرم عند النّزول بأوّلها، و طوبى لمن احسن مشايعته في آخرها، و الموت أقرب الأشياء من بني آدم و هو يعدّه أبعد، فما أجرأ الإنسان على نفسه و ما أضعفه من خلق! و في الموت نجات المخلصين و هلاك المجرمين، و لذلك اشتاق من اشتاق إلى الموت و كره من كره.( بحار ص 133 جلد 6 طبع جديد)