«و إيّاك و الاستئثار بما النّاس فيه أسوة. و التّغابي عمّا تعنى به ممّا قد وضح للعيون، فإنّه مأخوذ منك لغيرك. و عمّا قليل تنكشف عنك أغطية الأمور، و ينتصف منك للمظلوم.»

«و بپرهيز از ايثار كردن و جهت خود برگزيدن و منع ديگران كردن از چيزى كه مردمان در آن يكسانند و همه حقّ دارند. و بپرهيز از تغافل كردن از چيزى كه در آن اهتمام و اعتنا بايد نمود از چيزهايى كه واضح شده مر چشمها را- يعنى، محقّق شده باشد، چون ردّ مظالم عباد و امثال آن- پس، به درستى كه آنچه بغير حقّ اخذ كرده‌اى از تو گرفته خواهد شد از جهت غير تو، و دادخواهى از تو خواهد شد از جهت مظلوم.»

«املك حميّة أنفك، و سورة حدّك، و سطوة يدك و غرب لسانك، و احترس من كلّ ذلك بكفّ البادرة، و تأخير السّطوة، حتّى يسكن غضبك فتملك الاختيار، و لن تحكم ذلك من نفسك حتّى تكثر همومك بذكر المعاد إلى ربّك.»

يعنى: «مالك باش و در تحت فرمان خود درآر سركشى نفس خود را، و تندى غضب خود را، و حمله دست خود را، و تيزى زبان خود را. و نگاه‌دار خود را از همه اين بديها به بازگرفتن خود از سرعت عقوبت، و پس‌انداختن سطوت تا هنگامى‌كه ساكن شود غضب تو [216 ب‌] و مالك اختيار خود شوى، و هرگز محكم و استوار نگردانى آن را در نفس خود تا بسيار سازى غمهاى خود را به ياد كردن معاد و بازگشت به سوى پروردگار خودت.»

«و الواجب عليك أن تتذكّر ما مضى لمن تقدّمك من حكومة عادلة، أو سنّة فاضلة، أو أثر عن نبيّنا صلّى اللّه عليه و اله و سلم أو فريضة في كتاب اللّه، فتقتدي شاهدت ممّا عملنا به فيها، و تجتهد لنفسك في اتّباع ما عهدت إليك في عهدي هذا، و استوثقت به من الحجّة لنفسي عليك، لكيلا تكون لك علّة عند تسرّع نفسك إلى هواها.»

«و واجب بر تو آن است كه متذكّر شوى آنچه گذشته است از كسان كه پيش از تو بوده‌اند از واليان از حكومت عادله و طريقت فاضله، يا اثرى كه رسيده باشد از پيغمبر ما صلّى اللّه عليه و اله و سلم يا فريضه‌اى كه باشد در كتاب خدا؛ پس، اقتدا كنى به آنچه مشاهده كردى از آنچه‌