چندين مرتبه بر عساكر قيصر و خانان تركستان غلبه روداد و بسيارى از ممالك موروث كه در ايّام فترتها از تصرّف بيرون رفته بود فتح نمود، و فتوحات عظيمه او را ميسّر شد. در يك سال سه ملك، مانند عراق عرب، كه از مواضع معتبر ايران زمين بلكه خلاصه و زنده ربع مسكون است، و ملك قندهار و قلعه هرموز[1] به تصرف اولياى دولت آن حضرت درآمد.

مجملا، از قوانين كليه امر سلطنت و پادشاهى، تدبير و تقدير معاش است و احتراز از تبذير و اسراف. و لايق به حال ملك آن است كه به قدرى كه ممكن باشد و به عظمت و مهابت پادشاهى نقصانى نداشته باشد، در تخفيف اخراجات بكوشد و مؤنتها را سبك سازد. و اگر غالب اوقات به مطعومات پادشاهانه گذراند، گاهى جهت تحصيل ثواب به قوت فقيرانه اكتفا نمايد و اگر در اكثر احيان لباسهاى فاخر شاهانه پوشد، سيّما در حضور بيگانگان و مجالس عام جهت حفظ مهابت پادشاهى، گاهى اگر به لباس بى‌تكلّف متلبّس باشد جهت تحصيل ثواب و مراعات مصلحت جمهور به غرض آنكه مردمان به اين مسلك رغبت نمايند و اين طريقه معمول شود، بغايت مستحسن خواهد بود. و همچنين در خلوتها كه كسى نباشد و در زير جامه كه به نظر مردم درنيايد جامه زبر و بى‌تكلّف پوشند، باعث ثواب و اجر جزيل خواهد بود. و اللّه ولىّ خير و معينه.

[1] - هرمز يا هرموز يا هورموز جزيره‌اى در خليج فارس در تنگه‌اى به همين نام كه ملتقاى خليج با درياى عمّان است. سابقا شهر هرمز را كه به هرمزنو معروف بوده جزئى از جزيره جرون مى‌دانستند و رفته‌رفته نام جرون جاى خود را به هرمز داده است. آثار قلعه بازمانده از پرتغاليان در اين جزيره مشهود است. هرمز نو بعد از هرمز كهنه ساخته شده است. هرمز كهنه، يعنى هرمزى كه در داخل خشكى واقع بود، تا ساحل دريا نصف روز راه فاصله داشت و به گزارش لسترنج خرابه‌هاى آن در كنار شهر ميناب به‌جا مانده است. ر ك: لسترنج، صص 341 و 342.