اعتدال آن است كه ظهور اثر اين قوّت منتظر اشاره عقل و شرع باشد. چون در وقت حميّت شرع و عقل او را برانگيزاند، انگيخته شود؛ و چون در محلّ حلم و عفو به حكم عقل و شرع تسكين او شود، طغيان ناريّت او منتفى گردد. و هركه فتور اين قوّت در خود احساس كند، چنانكه از مرتبه اعتدال كمتر باشد، واجب است كه به معالجه، قوّت غضبى را [89 آ] به حدّ اعتدال آرد.