باشد خ». يعنى، بسيار و بغايت توبه‌كننده.

و در بعضى روايات هست كه خداى عز و جلّ داده است به تائبان سه خصلت كه اگر يكى از آنها داده شود به جميع اهل آسمانها و زمين، به آن نجات خواهند يافت:

يكى آنكه، خداى عز و جلّ فرموده: إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ التَّوَّابِينَ وَ يُحِبُّ الْمُتَطَهِّرِينَ‌[1] يعنى:

«خداى عز و جلّ دوست مى‌دارد بسيار توبه‌كنندگان را و دوست مى‌دارد متطهّران را». يعنى، جماعتى كه در طهارت سعى مى‌نموده باشند. حضرت فرمود كه، «هركه خداى عز و جلّ او را دوست دارد او را عذاب نخواهد كرد.»

ديگر، خداى عز و جلّ فرموده: الَّذِينَ يَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَ مَنْ حَوْلَهُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ يُؤْمِنُونَ بِهِ وَ يَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِينَ آمَنُوا رَبَّنا وَسِعْتَ كُلَّ شَيْ‌ءٍ رَحْمَةً وَ عِلْماً فَاغْفِرْ لِلَّذِينَ تابُوا وَ اتَّبَعُوا سَبِيلَكَ وَ قِهِمْ عَذابَ الْجَحِيمِ رَبَّنا وَ أَدْخِلْهُمْ جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِي وَعَدْتَهُمْ وَ مَنْ صَلَحَ مِنْ آبائِهِمْ وَ أَزْواجِهِمْ وَ ذُرِّيَّاتِهِمْ إِنَّكَ أَنْتَ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ‌ وَ قِهِمُ السَّيِّئاتِ وَ مَنْ تَقِ السَّيِّئاتِ يَوْمَئِذٍ فَقَدْ رَحِمْتَهُ وَ ذلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ‌[2] يعنى: «آن كسانى كه برمى‌دارند عرش را و آن كسانى كه حول عرشند تسبيح مى‌گويند به حمد پروردگار خود و طلب مغفرت مى‌كنند از جهت كسانى كه ايمان آورده‌اند. مى‌گويند: اى پروردگار ما! فراخ است رحمت و علم تو همه چيز را- يعنى، علم و رحمت تو به همه چيز رسيده- پس، بيامرز آن كسانى را كه توبه كرده‌اند از گناه و متابعت راه تو كرده‌اند و ايشان را نگاه‌دار از عذاب جحيم. اى پروردگار! داخل گردان ايشان را در جنّات عدنى كه وعده كرده‌اى جهت ايشان و هركه صالح باشد از پدران ايشان و ازواج ايشان و ذرّيات ايشان، به‌درستى كه تو عزيز حكيمى؛ و نگاه‌دار ايشان را از بديها و هركه تو نگاه‌دارى او را از بديها در آن روز؛ پس، به تحقيق كه رحم كردى او را، و آن فوز عظيم است».

ديگر، خداى عز و جلّ فرموده: وَ الَّذِينَ لا يَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلهاً آخَرَ [30 ب‌] وَ لا يَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ وَ لا يَزْنُونَ وَ مَنْ يَفْعَلْ ذلِكَ يَلْقَ أَثاماً يُضاعَفْ لَهُ الْعَذابُ يَوْمَ الْقِيامَةِ وَ يَخْلُدْ فِيهِ مُهاناً إِلَّا مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ عَمَلًا صالِحاً فَأُوْلئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ وَ كانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِيماً.[3] يعنى: «و آن كسانى كه نمى‌خوانند با خدا الهى ديگر، و نمى‌كشند

[1] - بقره: 222.

[2] - غافر: 7 تا 9.

[3] - فرقان: 67 تا 70.