د- صبر و پايدارى:

چهارمين اثر ايمان، صبر در برابر گرفتاريها، اطاعت و بندگى و گناه مى‌باشد. شخص مؤمن در اثر ايمان به خدا و امدادهاى غيبى همچون دژى استوار در برابر ناملايمات زندگى صبر كرده، ايمان خود را حفظ مى‌كند.

اميرمؤمنان على (ع) فرمود:

«الصَّبْرُ ثَمَرَةُ الْايمانِ»[1]

صبر، ميوه ايمان است.

براى مثال، در يكى از جنگهاى صدر اسلام، دوازده نفر از سربازان اسلام، اسير روميها شدند و آنان را به مركز كشور، نزد امپراتور بردند. امپراتور درباره شكل و اخلاق آنان فكر مى‌كرد كه چگونه با نيروى اندك همه جا پيروز مى‌شوند؟ به آنان گفت: اگر سربازان مرا طورى تربيت كنيد كه مثل شما شوند، من در عوض، حقوق بسيارى به شما خواهم داد.

گفتند: دين ما به ما اجازه نمى‌دهد كه به شما كمك كنيم و اين آيه را خواندند:

«قالَ رَبِّ بِما أَنْعَمْتَ عَلَيَّ فَلَنْ أَكُونَ ظَهِيراً لِلْمُجْرِمِينَ»[2]

گفت پروردگارا! به وسيله نعمتهايى كه به من عطا كردى، هرگز پشتيبان گناهكاران نخواهم بود.

امپراتور دستور داد، آنها را به كليسا ببرند و دختران زيبا را به آنها نشان بدهند، (به نمايش بگذارند) اگر به آنان علاقه مند شدند، وعده وصل بدهند، به شرطى كه پيشنهاد امپراتور را بپذيرند.

آنها را به كليسا بردند، چون چشمشان به دختران زيبا افتاد، چشمها را به زير افكنده، گفتند: اينجا شهوتخانه است، نه پرستشگاه.

به امپراتور خبر دادند كه آنها به دخترها، ميلى پيدا نكرده، از آنان رو گرداندند. گفت:

به آنها بگوييد: اگر پيشنهاد مرا نپذيريد، شما را مى‌كشم. همه باخوشحالى گفتند: آرزوى ما

[1] - شرح غررالحكم، ج 1، ص 178

[2] - قصص، آيه 17