[اهل عصيان اين جهان آباد كرد!]

583-

يوسف بن احمد مولوى آن را مناسب اين دو روايت شمرده است:

لَو لَا الحَمقىَ لَخَربَت الدُّنيَا[1].

جَعَلتُ مَعصيَةَ ابن آدَمَ سَبَباً لعمَارَة الكَون‌[2].

المنهج القوى، ج 4، ص 95 [ص 113 احاديث مثنوى‌]

[سنگ، زر مى‌شد به دست آن غلام‌]

584-

نظير آن حكايت ذيل است:

حسن بصرى- رَحمَهُ اللَّهُ- روايت كند كه به عبّادان سياهى بود كه اندر خرابه‌ها بودى، روزى من از بازار چيزى بخريدم و بدو بردم. مرا گفت اين چه چيز است؟ گفتم طعامى است كه آورده‌ام بدان كه مگر تو بدان محتاجى. گفت به دست اشارتى كرد و در من خنديد. من سنگ و كلوخ ديوارهاى آن خرابه را جمله زر ديدم. از كرده خود تشوير خوردم. و آنچه برده بودم بگذاشتم و خود بگريختم از هيبت او. كشف المحجوب، ص 297- 298 [ص 134 قصص مثنوى‌]

[ «مُلك بر هم زن تو ادهم‌وار زود»]

585-

[1] - اگر احمقها نبودند دنيا به ويرانى مى‌گراييد.( چون عاقلان به عمارت دنيا نمى‌پردازند)

[2] - اهل معصيت را، سبب آبادى جهان قرار دادم.( اهل طاعت به عمران دنيا نمى‌پردازند)