يَشْفَعُ فيهمْ فَيُشَفَّعُ‌[1].

سفينة البحار، ج 1، ص 706 [1] [ص 83 احاديث مثنوى‌]

[قصّه بيناى نابينا ببين‌]

441-

مأخذ آن روايت ذيل است:

كَانَ ابُو مُعَاويَةَ ذَهَبَ بَصَرُهُ فَاذَا ارَادَ ان يَقرَأَ نَشَرَ المُصحَفَ فَيَردُّ اللَّهُ عَلَيه بَصَرَهُ فَاذَا اطبَقَ المُصحَفَ ذَهَبَ بَصَرُهُ‌[2]. رساله قشيريه، ص 169 [ص 106 قصص مثنوى‌]

[حكمت خاموشى از لقمان شنو]

442-

مأخذ آن حكايت است كه در عقد الفريد، ج 2، ص 15 و قصص الانبياء ثعلبى ص 235 و احياء العلوم، ج 3، ص 83 و تفسير ابو الفتوح، ج 4، ص 271 و در مجمل التواريخ و القصص ذكر شده و از مأخذ اخير در اينجا آورده مى‌شود:

و چون دوازده سال از مملكت وى برفت خداى تعالى لقمان را حكمت داد. و سى سال با داود بود. روزى در پيش او رفت. و داود زره همى‌كرد به دست خويش. و آهن‌

______________________________ [1]

عَن النَّبيِّ 6 أَنَّهُ قَالَ: إنِّي أَشْفَعُ يَوْمَ الْقيَامَة فَأُشَفَّعُ وَ يَشْفَعُ عَليٌّ فَيُشَفَّعُ وَ يَشْفَعُ أَهْلُ بَيْتي فَيُشَفَّعُونَ وَ إنَّ أَدْنَى الْمُؤْمنينَ شَفَاعَةً لَيَشْفَعُ في أَرْبَعينَ منْ إخْوَانه كُلٌّ قَد اسْتَوْجَبُوا النَّار.

بحارالأنوار ج: 8 ص: 30.

از رسول خدا 6 منقول است كه فرمود: من در روز قيامت شفاعت مى‌كنم كه شفاعتم پذيرفته مى‌شود، و على 7 شفاعت مى‌كند كه شفاعتش نيز پذيرفته مى‌شود، اهل‌بيتم شفاعت مى‌كنند كه شفاعتشان نيز پذيرفته مى‌شود و ضعيفترين مؤمن از نظر شفاعت، شفاعت او درباره چهل مؤمن از برادرانش است كه استحقاق آتش جهنم را دارند.

قَالَ رَسُولُ اللَّه 6 ثَلَاثَةٌ يَشْفَعُونَ إلَى اللَّه عَزَّ وَ جَلَّ فَيُشَفَّعُونَ الْأَنْبيَاءُ ثُمَّ الْعُلَمَاءُ ثُمَّ الشُّهَدَاءُ.

بحارالأنوار ج: 8 ص: 34.

رسول خدا 6 فرمود: سه گروهند كه نزد خداى متعال شفاعت مى‌كنند و شفاعتشان پذيرفته مى‌شود: پيامبران، سپس علما و دانشمندان و پس از آنان شهيدان.

قَالَ رَسُولُ اللَّه 6 إذَا قُمْتُ الْمَقَامَ الْمَحْمُودَ تَشَفَّعْتُ في أَصْحَاب الْكَبَائر منْ أُمَّتي فَيُشَفِّعُني اللَّهُ فيهمْ وَ اللَّه لَا تَشَفَّعْتُ فيمَنْ آذَى ذُرِّيَّتي.

بحارالأنوار ج: 8 ص: 37.

رسول خدا 6 فرمود: آنگاه كه به مقام محمود نائل شدم درباره كسانيكه مرتكب گناهان كبيره شده‌اند از امت من شفاعت مى‌كنم و خداى متعال هم شفاعتم را مى‌پذيرد. بخدا قسم كسانى را كه آزار دادند و اذيت كردند فرزندان مرا شفاعت نمى‌كنم.

[1] - اگر يك نفر از خانواده‌اى به بهشت رود، همه خانواده‌اش نيز به بهشت خواهند رفت. پرسيده شد چگونه؟ فرمود آن يك نفر بقيه را شفاعت مى‌كند و شفاعتش پذيرفته مى‌شود، تا آنجا كه فقط خدمتگزارش باقى مى‌ماند. آن مؤمن مى‌گويد: اى پروردگار من، اين خادم منست كه مرا از سرما و گرما حفظ مى‌كرد، پس شفاعتش درباره او هم پذيرفته مى‌شود.

[2] - ابو معاويه بينايى خود را از دست داده بود. وى هر وقت اراده مى‌كرد كه از مصحف شريف تلاوت كند خداوند بينايى را به وى باز مى‌گرداند.( اما همين كه) قرآن را مى‌بست به حالت اول بر مى‌گشت.