آدم .و سگ

اَجَلّ کائنات[1] از روی ظاهر آدمی است و اَذلّ موجودات سگ و به اتّفاقِ خردمندان سگِ حق‌شناس به از آدمی ناسپاس.

سگی را لقمه‌ای هرگز فراموش نگردد ور زنی صَد نوبتش سنگ

و گر عمری نوازی سفله‌ای[2] را به کمتر تندی آید با تو در جنگ[3]

نمک نمک است، چه یک مُشت چه یک انگشت.

از بخشش‌های بزرگ هم باید مانند بخشش‌های کوچک تشکر کرد.[4]

شُکر نعمت از شِکر شیرین تراست.[5]

طعم و دل نشینی شُکر از هزاران شِکر شیرین تر و خوش تر است. چرا که آن بر جان و این بر تن نشیند.

بی کفشی

هرگز از دور زمان ننالیده بودم و روی از گردش آسمان در هم نکشیده، مگر وقتی‌که پایم برهنه مانده بود و استطاعت پای‌پوشی نداشتم. به جامع[6] کوفه

[1] . جلیل ترین مخلوقات.

[2] . پَست و فرومایه.

[3]. سعدی، گلستان، باب هشتم.

[4]. نان و نمک، ناسپاسی.

[5]. دوازده هزار ضرب‌المثل فارسی، ص 674.

[6] . مسجد جامع.