نه اسحاق، كه نسلش (بنى اسرائيل) همواره بدبختى و تباهى براى ملّت‌ها و كشورها آفريده است.

قرآن نيز به اين نكته اشاره دارد آنجا كه مى‌گويد:

«فَبَشَّرْناهُ بِغُلامٍ حَلِيمٍ. فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْيَ قالَ يا بُنَيَّ إِنِّي أَرى‌ فِي الْمَنامِ أَنِّي أَذْبَحُكَ فَانْظُرْ ما ذا تَرى‌ قالَ يا أَبَتِ افْعَلْ ما تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِي إِنْ شاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِينَ. فَلَمَّا أَسْلَما وَ تَلَّهُ لِلْجَبِينِ. وَ نادَيْناهُ أَنْ يا إِبْراهِيمُ. قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيا إِنَّا كَذلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ. إِنَّ هذا لَهُوَ الْبَلاءُ الْمُبِينُ. وَ فَدَيْناهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ. وَ تَرَكْنا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ. سَلامٌ عَلى‌ إِبْراهِيمَ. كَذلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ. إِنَّهُ مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنِينَ. وَ بَشَّرْناهُ بِإِسْحاقَ نَبِيًّا مِنَ الصَّالِحِينَ. وَ بارَكْنا عَلَيْهِ وَ عَلى‌ إِسْحاقَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِهِما مُحْسِنٌ وَ ظالِمٌ لِنَفْسِهِ مُبِينٌ»[1].

پس او را به پسرى بردبار مژده داديم. و وقتى با او به جايگاه «سعى» رسيد، گفت اى «پسرك من! در خواب مى‌بينم كه تو را سر مى‌برم، پس ببين چه به نظرت مى‌آيد؟» گفت: «اى پدر من! آنچه را كه مأمورى بكن! ان شاء اللَّه مرا از شكيبايان خواهى يافت».

پس وقتى هر دو تن در دادند و پسر را به پيشانى بر خاك افكند، او را ندا داديم كه اى ابراهيم! رؤياى خود را حقيقت بخشيدى! ما نيكوكاران را چنين پاداش مى‌دهيم! راستى كه اين همان آزمايش آشكار بود! و او را در ازاى قربانى بزرگ باز رهانيديم، و در ميان آيندگان براى او [آوازه نيك‌] به جاى گذاشتيم. درود بر ابراهيم! نيكوكاران را چنين پاداش مى‌دهيم. در حقيقت او از بندگان با ايمان ما بود، و او را به اسحاق كه پيامبرى از جمله شايستگان است مژده داديم، و او را به اسحاق بركت داديم، و از نسل آن دو برخى نيكوكار و برخى آشكارا به خود ستمكار بودند.

مژده نخستى كه به ابراهيم داده شده پسرى بردبار است و اين مى‌رساند كه در آن هنگام فرزندى نداشته است، و مژده دوم به صورت صريح و با ذكر نام، تولد اسحاق است كه از شايستگان بوده و اين يعنى مژده نخست، پسرى جز اسحاق است كه همان اسماعيل باشد.

در باب 21 سفر پيدايش نيز ابراهيم به نسلى از پسرش اسحاق و نسلى از پسرش اسماعيل بشارت داده شده. در شماره 12 آمده است: «ذريّت تو از اسحاق خوانده‌

[1] . صافات/ 101- 113.