امام صادق عليه السلام فرمود: «آنان را كه به پشت سر زنان مى‌نگرند در امان از نگاه‌هاى پشت سر زنان خودشان نيستند».[1]

«إِنَّ اللَّهَ خَبِيرٌ بِما يَصْنَعُونَ»[2] خداوند كه اين پيشگيرى را بر ايشان لازم فرمود، او بر ساخت روانى و ماهيت طبيعى ايشان داناست و از كنشهاى درونى و بيرونى ايشان آگاه است.

امام صادق عليه السلام از پدران خود از پيامبر صلى الله عليه و آله روايت كرده كه فرمود:

«هركه چشمان خود را از حرام پر سازد، روز قيامت خداوند چشمان او را از عذاب پر خواهد كرد؛ مگر آن كه توبه كند و بازگردد و هركه با زنى نامحرم مصافحه كند به غضب خدا روى آورده است و هركه با زنى به ناروا درآميزد در بند زنجيرى از آتش به همراه آن زن در جهنم افكنده خواهند شد.»[3]

خداوند در ادامه مى‌فرمايد:

«وَ قُلْ لِلْمُؤْمِناتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصارِهِنَّ وَ يَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ».

به زنان مؤمنه نيز بگو چشمان خود را فرو كاهند و عورتهاشان را نگاه دارند.

نگاه‌هاى گرسنه خاموش و دزدانه يا نگاه‌هاى گوياى تحريك كننده خود را كه آشوبهاى پنهان در دلهاى مردان را بر مى‌انگيزد به سوى آنان روانه نسازند و عورتهاى خويش را جز در راه حلال و پاكيزه و در پاسخ نداى درونى در فضايى پاك، روا نداشته باشند.

«وَ لا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا ما ظَهَرَ مِنْها»

و زينتهاى خويش را آشكار نسازند مگر آن اندازه را كه خود آشكار است.

زينت- در اينجا- به معناى هر آن چيزى است كه در زن، موجب جاذبه باشد و بر زيبايى او بيافزايد و جلب نظر كند. از اين رو، شامل زر و زيورها و نيز برآمدگيهاى بدن، كه مايه تهييج بيننده است مى‌گردد. تمامى اين موارد، زينت محسوب مى‌شود كه بايد از ديد اجنبى پنهان باشد، و حتّى مواردى از آن را از محارم جز شوهر ... و لذا به دنبال آيه آمده: «وَ لْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلى‌ جُيُوبِهِنَّ»[4]: گوشه سرپوش را بر سينه بيفكند تا

[1] . همان، ص 199.

[2] . نور/ 30.

[3] . همان منبع، ص 196.

[4] . نور/ 31.