مواضع فريباى گردن و سينه را بپوشاند.

آرى جز مواضعى كه قابل پوشش نيست، مانند: چهره و دو كف دست كه در داد و ستد روزمرّه نمى‌توان پوشاند. البته اگر با نگاه «ريبه» نباشد. ريبه: نگاهى است هوس آلود و مشكوك.

در صحيحه فضيل بن يسار، از امام صادق عليه السلام مى‌پرسد: آيا ساعد زن (از آرنج تا مچ دست) از زينت شمرده مى‌شود؟ حضرت فرمود: آرى، و آيه را تلاوت نمود و افزود: آرى، هر آنچه در پس «خِمار» (مقنعه: سرپوش) باشد و نيز بالاتر از دست بند، از زينت محسوب مى‌شود.[1]

و در روايت عبداللَّه بن جعفر از امام صادق عليه السلام از زينت ظاهر (ماظهر) مى‌پرسد، فرمود: چهره و دو كف دست.[2]

چند همسرى‌

جدال بر سر موضوع «تعدد زوجات» نيز سخت بوده است؛ رسمى بر جاى مانده از عرب جاهلى كه جايگاه زن را در زندگى اجتماعى و خانوادگى بى‌ارزش ساخته، ولى با اين همه اسلام آن را با اين آيه امضا كرده است:

«فَانْكِحُوا ما طابَ لَكُمْ مِنَ النِّساءِ مَثْنى‌ وَ ثُلاثَ وَ رُباعَ»[3].

هرچه براى شما خوشايند بود از زنان به نكاح گيريد؛ دو، سه و چهار.

اما آيه در شرايطى ويژه و در جهت درمان بحرانى اجتماعى نازل شده كه اسلام به عنوان يك حركت مداوم با آن روبرو بود، چرا كه اسلام، دين مبارزه و رويارويى با دشمنان انسانيت در گذر عصرها و نسلها مى‌باشد. اسلام از نخستين روز خود نهضتى در جهت دفاع از حريم انسان و درهم شكستن شكوه دشمنان سرسخت او بود و بدين رو اعلام كرد:

«وَ نُرِيدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِينَ اسْتُضْعِفُوا فِي الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِينَ وَ نُمَكِّنَ لَهُمْ فِي الْأَرْضِ»[4].

[1] . وسائل الشيعة، 20/ 200- 201.

[2] . همان، 202 رقم 5.

[3] . نساء/ 3.

[4] . قصص/ 5.