در آن زمان از سال 1500 تا سال 1000 پيش از ميلاد ادامه داشت.

دوره سوم از هزاره پيش از ميلاد آغاز مى‌شود. در اين دوره، نام اقوامى وحشى در اطراف درياى خزر و درياى سياه به ميان مى‌آيد كه در هر نقطه به نامى خوانده مى‌شوند. بعدها در حدود سال‌هاى هفتصد پيش از ميلاد، نام قبايل «سيت» به ميان مى‌آيد كه به آسياى غربى هجوم مى‌برند.

آغاز دوره چهارم، قرن ششم پيش از ميلاد است. در اين دوره، كورش ظاهر شد و با يكى شدنِ دو كشور پارس و ماد، شرايط، يكباره تغيير كرد و آسياى غربى از هجوم قبايل سيت نجات يافت.

دوره پنجم با قرن سوم قبل از ميلاد آغاز مى‌شود. در اين دوره، قبايل وحشى به جاى آسياى غربى، متوجه چين شدند. مورخان چينى اين قوم را «هيونگ نو»(Hiung /-nu) ناميده‌اند كه بعدها، اين كلمه به «هُوْن» تبديل شد. در اين دوره، امپراطور چين، به‌نام «شين هوانك تى»، ديوار بزرگ چين را در برابر هجوم آنان برپا كرد كه در ظرف ده سال پايان يافت. از آن جا كه ديوار از هجوم اقوام وحشى به چين جلوگيرى كرد، دوباره آنان متوجه آسياى وُسطى‌ شدند.

دوره ششم هجوم قبايل يأجوج و مأجوج مربوط به قرن چهارم ميلادى است.

در اين دوره، اين گروه زير لواى رهبر بزرگشان، «آتيلا»، به اروپا هجوم بردند و امپراطورى و تمدن رُم را يكباره پايان بخشيدند.

دوره هفتم مربوط به قرن دوازده ميلادى است كه طوايف بسيارى از سرزمين مغولستان، به رهبرى چنگيزخان، به آسياى غربى هجوم بردند و تمدن عربى و شهر بغداد را برانداختند.[1]

تاريخ نگاران ياد مى‌كنند كه اين قبايل فساد بسيارى در زمين به راه انداختند و

[1] . كورش كبير، ص 274- 276.