شكايت بردند. پيامبر زدن ايشان را اجازه داد، ولى افزود: «نيكان شما هرگز نخواهند زد.»[1] در روايت ابن ماجه آمده است كه روزى صبح هنگام، هفتاد زن گرد خاندان شدند وهمگى از شوهر خود شكايت داشتند. پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم فرمود:

[بدانيد كه‌] ايشان را نيكان خود نمى‌يابيد.[2] عبدالرزاق از عايشه از پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم نقل كرده است:

آيا هيچ يك از شما شرم نمى‌كند كه همسر خود را بزند؛ آن گونه كه برده را مى‌زنند. در آغاز روز او را مى‌زند و در پايان روز با او هم‌خواب مى‌شود.[3] عايشه مى‌گويد:

هيچ گاه، پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم خدمت‌كار يا زنى را حتى با دست نزد.[4] از هيچ يك از امامان معصوم عليهم السلام يا صحابه برگزيده يا تابعان نيك‌رفتار نقل نشده است كه با همسران خود تندى كنند؛ چه رسد به زدن و سيلى نواختن، بلكه روش آنان گذشت و بخشش بود؛ چنان كه در حديث امام صادق عليه السلام از پدرش امام باقر عليه السلام گذشت.[5] ثالثاً: [در اسلام‌] سفارش‌هاى اكيد نسبت به زن و پاسداشت حرمت او و جانبدارى از او همراه با توجه و مهربانى و رأفت و رحمت و دورى از خشونت و تندى و حتى سخت‌گيرى درباره اشتباه‌ها و كوتاهى‌هاى او [شده است‌].

در نامه اميرمؤمنان عليه السلام به فرزندش امام حسن عليه السلام آمده است:

همانا زن [هم‌چون‌] گل، [نازك‌] است و نه [سخت تن هم‌چون‌]

[1] . الدر المنثور، ج 2، ص 523.

[2] . سنن ابن ماجه، ج 1، ص 612.

[3] . الدر المنثور، ج 2، ص 523.

[4] . سنن ابن ماجه، ج 1، ص 612.

[5] . كافى، ج 5، ص 510.