با 114 سوره، بى‌كم‌وكاست و هركس به ما نسبت دهد كه قرآن را بيش از اين مى‌دانيم، دروغ‌گوست»[1].

2. عميد طائفه محمد بن محمد بن نعمان، معروف به شيخ مفيد (متوفاى 413) در كتاب پرارج خود «اوائل المقالات»، مى‌گويد: «برخى از اهل امامت بر اين باورند كه از قرآن هرگز چيزى كم نشده است، نه كلمه و نه آيه و نه سوره‌اى؛ به‌جز آنچه در مصحف على عليه السّلام بوده و عنوان شرح و تفسير را داشته است». آن‌گاه گويد: «اين قول، نزد من به حقيقت نزديك‌تر است از قول كسانى كه گفته‌اند برخى كلمات از قرآن افتاده و رأى من همان است. و امّا زيادت در مصحف، هرگز نبوده و نيست و اين مطلب اجماعى علماست؛ زيرا اگر افزوده شدن سوره‌اى مورد نظر باشد با مسأله اعجاز منافات دارد و اگر افزوده شدن كلمه يا كلماتى مقصود باشد آن نيز به دليل عدم رجحان مردود است، پس قرآن از هرگونه زيادتى در سلامت است. علاوه بر استدلال مذكور در اين زمينه از امام صادق عليه السّلام روايتى در دست دارم»[2].

3. علم الهدى سيد مرتضى علىّ بن الحسين (متوفاى 436) در جوابيّه اول از مسايل رساله طرابلسيّات مى‌گويد: «علم به صحّت نقل قرآن مانند علم به وجود شهرهاى بزرگ و حوادث تاريخى معروف و كتاب‌هاى مشهور جهان و اشعار شعراى عرب است؛ زيرا عنايت به قرآن، پيوسته بيش از امور يادشده بوده است ...».

4. شيخ الطائفة ابو جعفر محمد بن الحسن طوسى (متوفاى 460) در مقدمه تفسير نفيس خود «التبيان» آورده است: «احتمال زيادت در قرآن به طور كلى منتفى است؛ زيرا اجماع امّت بر عدم زيادت است و اما نقيصه، اين عقيده نيز با ظاهر آراى مسلمين مخالف است و همين شايسته مذهب ماست كه هرگز در قرآن زيادتى و نقصى رخ نداده است. كلام سيد مرتضى و ظاهر روايات اهل بيت بر همين دلالت دارد ...»[3].

[1] ر. ك: اعتقادات شيخ صدوق همراه با شرح باب حادى عشر؛ ص 94- 93.

[2] أوائل المقالات، ص 56- 54. شايد مقصود از روايت يادشده همان‌هايى باشد كه يادآور شديم.

[3] التبيان، ج 1، مقدمه، ص 3.