اين آيه از آيه پيش صريح‌تر است كه قرآن پيوسته از گزند حوادث مصون بوده است و براى هميشه نيز از پيش‌آمدهاى ناگوار در امان خواهد بود و هرگز چيزى آن را ضايع نخواهد كرد. بطلان هرگز عارض قرآن نمى‌شود و مقصود از بطلان، امورى است كه قرآن را از اعتبار ساقط كند و از اصالت خويش آن را دور سازد. خداوند حكيم است، هرگز كار بيهوده نمى‌كند. حميد است، پيوسته كارهاى او مورد ستايش است. پس قرآنى كه از يك چنين مقامى نازل شده باشد، آينده آن حساب‌شده و براى هميشه محفوظ است‌ «إِنَّ اللَّهَ لا يُخْلِفُ الْمِيعادَ[1]؛ خداوند هرگز از وعده‌هايى كه مى‌دهد، تخلّف نمى‌ورزد».

5. عرضه روايات بر قرآن‌

از دلايل ديگر سلامت قرآن و عدم تغيير آن در طول تاريخ، رواياتى است كه از پيامبر اكرم صلّى اللّه عليه و آله نقل شده است. از جمله فرموده: «إنّ على كلّ حق حقيقة و على كلّ صواب نورا، فما وافق كتاب اللّه فخذوه و ما خالف كتاب اللّه فدعوه‌[2]؛ براى رسيدن به هر حقى، حقيقتى است كه آن حق را آشكار مى‌كند و براى پى بردن به هر درستى و راستى، نورى وجود دارد كه به آن راهنمايى مى‌كند [و قرآن همان حقيقت و نورى است كه روشن‌گر حقيقت‌ها و صواب‌ها است‌] پس هر چه [از احاديث‌] با قرآن موافق باشد آن را برگزينيد و هر چه با آن مخالف باشد واگذاريد».

اكنون اين پرسش مطرح مى‌شود كه اگر احتمال آن مى‌رفت كه قرآن مورد دستبرد قرار گيرد و از اعتبار ساقط گردد، آيا جاى آن بود كه معيار سنجش قرار گيرد و دليل روشن بر صحت و سقم روايات باشد؟ هرگز! پس قرآن بايستى همواره راه سلامت را در پيش داشته باشد تا بتواند اعتبار خويش را ثابت نگه داشته و معيار سنجش حق و باطل باشد.

6. نصوص اهل بيت‌

در زمينه نفى تحريف، روايات خاصّى از ائمه معصومين عليهم السّلام در دست است كه‌

[1] رعد 13: 31.

[2] اصول كافى، ج 1، ص 69.