مِنَ النِّساءِ ...»[1] بيش از دو هزار آيه افتاده است و لذا نظم آيه به هم ريخته و آشفتگى در آن نمودار شده است. اين‌گونه ادعا درباره قرآن وهن‌آور و مردود است‌[2]. پس هرگونه گمان زيادت يا نقص يا تبديل در كلمات قرآن، با مسئله اعجاز در نظم موجود منافات دارد.

4. ضمانت الهى‌

يكى از روشن‌ترين دلايل بر سلامت قرآن و ردّ شبهه تحريف، ضمانتى است كه خداوند عهده‌دار شده تا قرآن را پيوسته مورد عنايت خود قرار دهد و از گزند آفات مصون بدارد، «إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحافِظُونَ» اين آيه سلامت قرآن را كاملا تضمين مى‌كند. آرى، مقتضاى قاعده «لطف» نيز چنين است؛ زيرا قرآن سند زنده اسلام و دليل استوار صحت نبوّت است، بايستى همواره از گزند آفات مصون و محفوظ بماند. هرگونه احتمال دستبرد به قرآن، يعنى تزلزل پايه و اساس اسلام كه بر خلاف ضرورت عقل و دين است.

البته همين قرآن كه در دست مسلمانان است، تضمين شده است و همين دليل اعجاز است، نه آن‌گونه كه امثال حاجى نورى گمان برده‌اند[3] كه قرآن در لوح محفوظ يا در سينه پيامبر و اوصيايش محفوظ مانده است؛ زيرا هنرى در آن‌گونه حفظ وجود ندارد، هنر در حفاظت و حراست از اين قرآن موجود حاضر است كه خداوند با چنين جلال و عظمت از حراست آن ياد مى‌كند. خداوند فرموده است: «وَ إِنَّهُ لَكِتابٌ عَزِيزٌ لا يَأْتِيهِ الْباطِلُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ لا مِنْ خَلْفِهِ تَنْزِيلٌ مِنْ حَكِيمٍ حَمِيدٍ[4]؛ و به راستى كه آن كتابى شكست‌ناپذير است كه هيچ‌گونه باطلى نه از پيش‌رو و نه از پشت سر به‌سويش نمى‌آيد، [چرا كه‌] از سوى خداوند حكيم و شايسته ستايش نازل شده است».

[1] نساء 4: 3. درباره اين آيه در آينده سخن خواهيم گفت.

[2] ر. ك: سيد جزايرى، منبع الحياة، ص 66.

[3] ر. ك: محمد حسين نورى، فصل الخطاب؛ ص 360.

[4] فصلت 41: 42- 41.