بوده بدين مضمون: «عشر رضعات معلومات يحرّمن؛ ده بار شير خوردن موجب حرمت مى‌گردد». سپس اين آيه به آيه ديگرى بدين مضمون: «خمس رضعات معلومات يحرّمن؛ پنج بار شير خوردن موجب حرمت مى‌گردد» منسوخ گرديد.

گويد: «اين دو آيه (ناسخ و منسوخ) در ورقه‌اى نوشته شده بود و زير تختخواب من بود. ما از آن غفلت ورزيده، بز خانگى داخل اطاق خواب گرديد و آن ورقه را جويد و از ميان رفت». عجيب آن كه مى‌گويد: «فتوفّى رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله و هنّ مما يقرأ من القرآن، فدخل داجن البيت فأكلهنّ‌[1]؛ هنگامى كه پيامبر صلّى اللّه عليه و آله وفات نمود، اين آيات مورد تلاوت بودند، كه حيوان دست‌پرورده خانگى آن را جويد و خورد»[2].

البته اين نسبتى ناروا است، چگونه ممكن است آيه‌اى از قرآن با جويدن بزى از ميان برود؟! طبق اين نقل آيه يادشده مورد تلاوت اصحاب بوده، يعنى نبايستى تنها در آن ورقه ثبت شده باشد. پس نبايستى با نابود شدن يك نوشته، اصل آيه كه محفوظ ذهن همگان است از ميان برود. اساسا قرآنى كه با جويدن بزى از ميان برود همان به كه از اول نباشد.

شگفت‌آورتر آن كه برخى از بزرگان فقهاى اهل سنّت به صحت سند اين روايات نظر داده، مورد فتوا قرار داده‌اند. مانند «ابن حزم اندلسى» در كتاب «المحلّى» كه هم روايات را صحيح دانسته و هم طبق آن فتوا داده است.[3] برخى از معاصرين نيز بر اين باورند مانند «زرقانى» در «مناهل العرفان».[4] در اين زمينه در كتاب «صيانة القرآن من التحريف» به تفصيل سخن گفته‌ايم‌[5]. آيه كريمه‌ «إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا الذِّكْرَ وَ إِنَّا لَهُ لَحافِظُونَ‌[6]؛ همانا ما قرآن را نازل كرده‌ايم و ما خود نگهبان آنيم» و آيه‌ «لا يَأْتِيهِ الْباطِلُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ لا مِنْ خَلْفِهِ تَنْزِيلٌ مِنْ حَكِيمٍ حَمِيدٍ[7]؛ هرگز تباهى نه در حال و نه در آينده‌

[1] داجن به حيوانى گويند كه در خانه پرورده شود.

[2] ر. ك: صحيح مسلم، ج 4، ص 167. صحيح ترمذى، ج 3، ص 456. صحيح دارمى، ج 2، ص 157. صحيح ابو داود، ج 1، ص 224 و ديگر كتب حديثى و فقهى اهل سنّت كه بر آن صحّه گذارده‌اند.

[3] ر. ك: ابن حزم، المحلّى، ج 10، ص 16- 15.

[4] زرقانى، مناهل العرفان، ج 2، ص 216- 214.

[5] ر. ك: صيانة القرآن، ص 162- 159 و نيز ج 2 التمهيد، ص 289- 285.

[6] حجر 15: 9.

[7] فصّلت 41: 42.