در روايات اهل سنت‌

در بين اهل سنت، كسى كه بهتر از ديگران اين احاديث را جمع‌آورى كرده شهاب الدين ابو شامه مقدسى است. او اين احاديث را در باب سوم كتابش به نام «المرشد الوجيز» به ترتيب زير نقل كرده است:

1. در صحيحين از ابن شهاب نقل شده گويد: عبيد اللّه بن عبد اللّه از عبد اللّه بن عباس روايت كرده كه پيامبر صلّى اللّه عليه و آله گفته است: «جبرئيل قرآن را به حرف واحد بر من قرائت كرد و من همواره از او مى‌خواستم تا آن را بيشتر از يك حرف قرائت كند، تا بالأخره به هفت حرف منتهى گرديد»[1].

2. در همين دو كتاب نيز از ابن شهاب نقل شده كه عمر متوجه شد هشام بن الحكم قرآن را در نماز به نحوى مى‌خواند كه وى تا آن روز نشنيده بوده است. او با هشام بن الحكم به نزد پيامبر صلّى اللّه عليه و آله رفتند، پيامبر صلّى اللّه عليه و آله گفت: «به همين‌گونه نازل شده است. قرآن بر هفت حرف نازل شده هر كدام كه آسان‌تر است همان را قرائت كنيد»[2].

3. از ابىّ بن كعب نقل شده كه گفته است: ما در مسجد بوديم كه شخصى آمد و قرآن را به گونه‌اى خواند كه ما به او اعتراض كرديم. همگى به نزد پيامبر صلّى اللّه عليه و آله رفتيم.

شخص ثالثى نيز به ما پيوست و هريك از ما آيه و يا آياتى را قرائت كرديم كه در قرائت مختلف بود. پيامبر صلّى اللّه عليه و آله همه را تأييد كرد. شك و ترديد به من دست داد.

ضربان قلب من بالا رفت و عرق از روى من جارى شد. آن‌گاه پيامبر صلّى اللّه عليه و آله به من گفت:

«پروردگار قرآن را به حرف واحد بر من نازل كرد تا به حرف واحد قرائت كنم و من از خدا خواستم تا بر امّت من آسان گيرد. آن‌گاه اجازه آمد كه به دو حرف بخوانم.

مجددا از وى خواستم آسان گيرد. در مرتبه سوم دستور آمد: قرآن را به هفت حرف بخوان»[3].

4. از ابىّ بن كعب نقل شده كه پيامبر صلّى اللّه عليه و آله گفت: «اى ابىّ! من قرآن را به يك و دو و

[1] اين حديث را بخارى نيز در ج 6، ص 277 و مسلم در ج 2، ص 202 نقل كرده است.

[2] بخارى، ج 6، ص 288 و مسلم، ج 2، ص 202.

[3] مسلم، ج 2، ص 203 و مسند احمد، ج 5، ص 127.