متوفاى 158) اين كار را انجام داده است.

منصور دوانيقى از وى خواست تا قرآن را بر حسب ايام سال تقسيم‌بندى كند و براى تنظيم حفظ و قرائت روزانه قرآن آماده گردد. او به درخواست منصور پاسخ مثبت داد و با نظمى استوار اين تقسيم‌بندى را انجام داد و در پايان هر جزء با خطّ زرّين نشانه‌گذارى كرد.

منصور آن را به فرزند خود مهدى تعليم داد و سپس ديگران پيروى كرده، و كم‌كم اين تقسيم‌بندى ميان مسلمانان رواج يافت‌[1].

بلندترين سوره‌هاى قرآن، بقره و كوتاه‌ترين سوره كوثر است. طولانى‌ترين آيه قرآن، آيه «دين» يعنى آيه 282 سوره بقره است كه داراى 128 كلمه و 540 حرف است و كوتاه‌ترين آيه «و الضّحى»[2] و پس از آن «و الفجر»[3] است. بزرگ‌ترين كلمه در قرآن‌ «فَأَسْقَيْناكُمُوهُ» مى‌باشد كه داراى 11 حرف است‌[4].

احمد در مسند خود از اوس بن حذيفه روايت مى‌كند كه «من در ميان گروهى از بنى مالك بودم كه اسلام آورده و به حضور پيامبر صلّى اللّه عليه و آله رسيدند. ما را در خيمه‌اى جاى داده و پيامبر صلّى اللّه عليه و آله همه‌روزه در بازگشت از مسجد و پيش از رفتن به خانه خود نزد ما مى‌آمد. او شب‌ها پس از نماز عشا نزد ما مى‌ماند و از رفتارى كه قوم وى در مكّه و پس از مهاجرت به مدينه با او داشتند، سخن مى‌گفت. پيامبر صلّى اللّه عليه و آله شبى ديرتر از وقت هميشگى نزد ما آمد. علت تأخير را از حضرتش پرسيديم، فرمود: حزبى (قسمتى مشخّص) از قرآن [كه مرسوم هر شب من بود تلاوت كنم‌] باقى مانده بود، خواستم آن را انجام داده به پايان برسانم، آن‌گاه از مسجد بيرون آيم. ما صبحگاه از اصحاب پيامبر صلّى اللّه عليه و آله پرسيديم: قرآن را چگونه حزب‌بندى مى‌كنيد؟ گفتند: آن را به شش سوره، پنج سوره، هفت سوره، نه سوره، يازده سوره، سيزده سوره، تقسيم‌بندى مى‌كنيم و حزب‌بندى سوره‌هاى مفصّلات (سوره‌هاى كوچك كه آيه‌هاى كوتاه دارند) از سوره «ق» است تا پايان قرآن»[5].

[1] سخاوى، جمال القرّاء و كمال الإقراء، چاپ بيروت 1993 م، ج 1، ص 379- 178.

[2] ضحى 93: 1.

[3] فجر 89: 1.

[4] حجر 15: 22. ر. ك: البرهان؛ ج 1، ص 249 و 252.

[5] مسند احمد؛ ج 4، ص 343.