داشته باشد. اين از آن نظر بود كه از آن پس هيچ‌كس، به‌عنوان اصلاح قرآن، تغيير و تحريفى در آن به وجود نياورد. ازاين‌رو حضرتش تأكيد فرمود كه از امروز هيچ‌كس نبايد به قرآن دست بزند و دستور «إنّ القرآن لا يهاج اليوم و لا يحوّل» را قاطعانه صادر نمود[1].

موضع امامان در حفظ مصحف مرسوم‌

كسى در حضور امام صادق عليه السّلام عبارتى از قرآن را بر خلاف آنچه ديگران قرائت مى‌كردند، قرائت كرد. امام عليه السّلام به او فرمود: «ديگر اين‌گونه قرائت مكن و همان گونه كه همگان قرائت مى‌كنند قرائت نما» و نيز در پاسخ كسى كه از نحوه تلاوت قرآن سؤال كرده بود، فرمود: «قرآن را به همان گونه كه آموخته‌ايد تلاوت كنيد»[2].

ازاين‌رو اجماع علماى شيعه بر اين مى‌باشد آنچه امروزه در دست است، همان قرآن كامل و جامع است‌[3] و هرگز دچار تحريف و تغيير نشده است و قرائت معروف ميان مسلمانان همان قرائت صحيح و درستى است كه خواندن آن در نماز صحيح است. استناد به نص موجود در تمام موارد، درست است و همان است كه بر پيامبر صلّى اللّه عليه و آله وحى شده و چيزى جز اين نيست.

تصور نمى‌رود كه مخالفت عبد اللّه بن مسعود نيز مخالفتى اصولى بوده است. او از اين جهت ناراضى و ناراحت بوده كه افرادى را براى انجام اين امر مهم انتخاب كرده بودند كه صلاحيت اين كار را نداشته‌اند. كارى كه خود ابن مسعود براى انجام آن شايستگى كامل داشته است. او مى‌گفت: «اينان كسانى هستند كه حق نداشتند خود در قرآن دخالتى كنند»[4] و ازاين‌رو از تسليم نمودن مصحف خود به فرستاده خليفه به شدت امتناع ورزيد.

[1] تفسير طبرى ج 27 ص 104. تفسير طبرسى ج 9 ص 218.

[2] وسائل الشيعة؛ ج 4، ابواب قراءة القرآن.

[3] بحار الانوار؛ ج 92، ص 42- 41.

[4] طبقات ابن سعد؛ ج 3، ص 270.