و مصحف ابو موسى اشعرى در بصره و مصحف مقداد بن اسود در دمشق مورد توجه مردم بود.

اختلاف مصحف‌ها

جمع كنندگان مصحف‌ها متعدد بودند و در اين جهت با يكديگر رابطه‌اى نداشتند. و از نظر صلاحيّت و استعداد و توانايى انجام اين كار يكسان نبودند.

بنابراين نسخه هر كدام از نظر روش، ترتيب، قرائت و ... با ديگرى يكسان نبود.

اختلاف در مصحف‌ها و قرائت‌ها، اختلاف ميان مردم را ايجاب مى‌كرد. چه بسا مسلمانان ساكن مناطق دور دست، كه به مناسبت شركت در جنگ و يا مناسبات ديگر گرد هم مى‌آمدند، بر اثر تعصبى كه نسبت به مذهب، عقيده و رأى خود داشتند، به محكوم كردن يكديگر دست مى‌زدند. همين امر به نزاع و جدال ميان آنان مى‌كشيد.

نمونه‌هايى از اختلافات مردم درباره مصحف‌ها و تعصب آنان نسبت به قرائت‌هاى صاحبان اين مصحف‌ها بدين شرح است:

1. در بازگشت از جنگ سرزمين ارمنستان، حذيفه به سعيد بن عاص گفت: «در اين سفر به موضوعى برخورد كردم كه اگر ناديده گرفته شود موجب اختلاف مردم در مورد قرآن خواهد شد. و هيچ‌گاه نمى‌توان آن را چاره كرد». سعيد پرسيد:

«موضوع چيست؟» گفت: «مردمى را از حمص ديدم كه تصور مى‌كردند قرائت آنان بهتر از قرائت ديگران است و آنان قرآن را از مقداد فرا گرفته‌اند. مردم دمشق را ديدم كه مى‌گفتند: قرائت آنان بهتر از ديگر قرائت‌هاست. اهل كوفه را ديدم كه قرائت ابن مسعود را پذيرفته‌اند و همين عقيده را درباره قرائت او دارند. همچنين مردم بصره كه قرآن را طبق قرائت ابو موسى اشعرى قرائت مى‌كنند و مصحف او را لباب القلوب مى‌نامند».

چون حذيفه و سعيد به كوفه رسيدند، حذيفه اين موضوع را با مردم در ميان گذاشت و از آنچه بيم داشت به آنان هشدار داد. صحابه پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و بسيارى از تابعين با وى موافقت كردند. اصحاب ابن مسعود به وى اعتراض كردند كه چه‌