كريم» بود.

پس از تحقيق و بررسى كتابهاى موجود در اين زمينه، به ويژه كتابهايى كه از طرف گروه محترم «علوم قرآن و حديث» به عنوان منابع مورد نياز اين مطلب، معرفى شده بود؛ مانند كتاب «الاتقان» تأليف علّامه عبد الرحمن سيوطى، (متوفاى سال 911) و كتاب «البرهان فى علوم القرآن» تأليف بدر الدين زركشى (متوفاى سال 794) و يا برخى از نوشته‌هاى استاد محقق، نويسنده ژرف‌نگر؛ آقاى دكتر سيد محمد باقر حجتى؛ رئيس محترم گروه علوم قرآن و حديث دانشكده الهيّات دانشگاه تهران و امثال آن، به اين نتيجه رسيدم كه اين قبيل كتابها از باب اينكه بخصوص در اين موضوع نوشته نشده‌اند، بلكه به طور جنبى بدان نگريسته‌اند، به هيچ وجه نمى‌توانند پاسخگوى پرسشهاى فراوان چنين مطلب مهمّى باشند، آن هم موضوعى كه از جمله عوامل كليدى موفقيت هر مفسّرى در تفسير قرآن به شمار مى‌رود؛ زيرا در عرصه تناسب، يك بحث فراگير قرآن شمول را ارائه نمى‌دهند، و اگر هم مطلبى را در اين مورد مطرح مى‌نمايند، صرفا نقل قول از ديگران و گذشتگان بوده و غالبا بر يك منهج علمى صحيحى، پايه‌ريزى نشده‌اند.

ازين‌رو به محضر استاد محترم، جناب آقاى معرفت، شرفياب شده، و از حضورشان استمداد نمودم. و استاد از عنايت و لطف خاصّى كه به اين حقير دارند، قسمتى از جلد پنجم كتاب ارزشمند «التمهيد فى علوم القرآن» را- كه هم‌اكنون ترجمه آن از نظرتان مى‌گذرد- در اختيار اين‌جانب قرار دادند، كه پس از مطالعه آن، با توجه به محتواى عميق و سبك نو، و قلم شيواى آن و با عنايت به نياز مبرم مراكز علوم قرآنى كشور بخصوص رشته‌هاى علوم قرآن و حديث دانشكده‌هاى الهيّات، به چنين كتابى، و با توجه به خالى بودن جاى چنين نوشته‌اى در عرصه زبان فارسى، بر آن شدم كه آن را در اسرع وقت به زبان فارسى برگردانده و در اختيار علاقه‌مندان قرار دهم.