نموده و آيات الهى را انكار مى‌نمايند. و برخى نيز راه نفاق و دو چهره بازى كردن را در پيش گرفته و همچون سگان، زوزه و عوعوى خود را سر داده‌اند، در حالى كه پس از روشن شدن حق و وفور دلايل آن، جايى براى شك و ترديد در آن نمى‌ماند.

و روى همين مبنا قرآن كريم، «ريب» را با لاء نفى جنس به طور كلى، نفى نموده و فرموده: ذلِكَ الْكِتابُ لا رَيْبَ فِيهِ‌[1] و دعوت خويش را با متوجه ساختن نداء و خطاب خويش به تمام مردم از جن و انس اعلام داشته و مى‌فرمايد:

يا أَيُّهَا النَّاسُ اعْبُدُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ وَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ‌[2].

و آنها را با دلايل بسيار و براهين روشن و آشكار، تقويت و تأكيد مى‌فرمايد و براى هرچه بهتر جا انداختن آن، از سوابق زندگى انسانهاى پيشين از بدو آفرينش تا عصر نزول، و از تصرفات ستمگرانه انسانها در طول تاريخ حيات انسانى، ياد كرده و به ويژه از زندگى سياه آميخته به خوارى و لئامت و پستى و ذلّت و حيات نكبت‌بار و عصيان‌گرانه بنى اسرائيل، تابلوهاى بسيار گويايى را ترسيم مى‌نمايد؛ زيرا بنى اسرائيل تنها ملتى است كه اعراب، كيان و عنصر اوّليه و نژاد و نسب و تاريخ ننگينش را به خوبى مى‌شناسند.

دور و ميدان تشريع در سوره بقره‌

پس از مطالب گفته‌شده، فصل و مرحله تشريع قوانين مختلف انسانى، فرا مى‌رسد كه با سخن و توصيفى از كعبه و تشرّف و مقام و ارزش و حرمت آن آغاز نموده و مسئله «نسخ» و «انساء» در زمينه شرايع و اديان آسمانى را مطرح مى‌نمايد.

[1] بقره: 1.

[2] بقره: 21.