كانَ بِهِ عَلِيماً[1].

بنابراين، در آيه سوم سوره نساء- كه مورد بحث ماست- اجازه و رخصت نكاح با زنان يتيم را داده و مى‌فرمايد: فَانْكِحُوا ما طابَ لَكُمْ مِنَ النِّساءِ مَثْنى‌ وَ ثُلاثَ وَ رُباعَ ... و آيه، استطرادا وارد در امور مختلفى مى‌گردد، چنانكه دأب قرآن كريم چنين است.

به هر حال، ازدواج با زنان يتيم، يكى از راههاى تخلص و نجات از تنگناى حرج و دشوارى در امر مال يتيمان است؛ زيرا نوعا زنان در امور مالى (به اعتبار اينكه شوهرانشان متكفل امور دنيوى و دينى آنان هستند) خيلى دقت به خرج نمى‌دهند و مسامحه نموده و گاهى حتى از اموال شخصى خود در برابر شوهرانشان نيز مى‌گذرند.

مرحوم طبرسى در مجمع البيان، اين وجه را به عنوان پنجمين وجه در مورد اين آيه ذكر فرموده است‌[2] و اين وجه از جهت انسجام با سياق آيه، بهترين وجوه تناسب است.

وجه تناسب بين صدر و ذيل آيه 24 سوره انفال از نظر اشاعره و دانشمندان اسلامى‌

مثال 5: آيه شريفه: يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَجِيبُوا لِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ إِذا دَعاكُمْ‌

[1] يعنى: درباره زنان از تو فتوا خواهند، بگو خدا و آنچه از آيات كتاب خدا براى شما تلاوت شود، هم در حق زنان و دختران يتيمشان كه مهر و حقوق لازمه آنها راى ادا نكرده مايل به نكاح آنها هستيد و هم در حق فرزندان ناتوان فتوا خواهد داد و دستور مى‌دهد كه درباره يتيمان، عدالت پيشه گيريد و در نيكى بكوشيد كه هر كار نيك بجاى آريد، خدا به آن آگاه است( نساء: 127).

[2] مجمع البيان، ج 3، ص 6.