آيه بعدى در ارائه راه حل مناسب، به دنبال آيه قبل آمده و راه گريزى را پيشنهاد نمود. و به مناسبت همين حرج و گرفتارى مسلمانان، آيه‌ وَ يَسْئَلُونَكَ عَنِ الْيَتامى‌ ...[1] نازل شد و پاسخ اين سؤال به اين نحو داده شد كه اگر در مورد يتيمان سؤال شد، در پاسخ آنان بگو كه اصلاح امور آنان از هر جهت، كار خير محسوب مى‌شود. و اگر اختلاط و مراوده هم با يتيمان داشتيد، آنان نيز برادران شما در دين محسوب مى‌شوند، و خداوند متعال هم مصلح را از مفسد، تشخيص مى‌دهد، و مى‌داند كه چه كسى قصد سوء و چه كسى قصد اصلاح و خدمت دارد. و اگر خداوند بخواهد، كارهاى دشوارتر از آن را بر شما واجب مى‌گرداند، پس بايد با آنان مراوده و رفت و آمد نماييد.

بنابراين، آيه‌ قُلْ إِصْلاحٌ لَهُمْ خَيْرٌ ...[2] يعنى اين واجب و فرض است بر همه مسلمانان، تازه اگر پروردگار بخواهد، تكليف مشكل‌ترى نيز بر شما واجب مى‌نمايد. بنابراين بايد در امورتان مقدارى آسان گرفته و سختگيرى ننماييد و يتيمان را در اداره امور و اموالشان يارى نماييد، همان‌طورى‌كه با ساير برادران خود اختلاط و مشاركت داريد. منتها مشاركت بايد بر اساس مراقبت و مواظبت به نفع يتيم بوده و مصلحت او در نظر گرفته شود، و اين كارى است كه نفع آن به خودتان بازمى‌گردد. و اگر يتيمان از زنان باشند راه چاره و فرار از دخول در حرام در امر مخالطت، آسان‌تر است چرا كه در آيه ديگرى فرموده:

وَ يَسْتَفْتُونَكَ فِي النِّساءِ قُلِ اللَّهُ يُفْتِيكُمْ فِيهِنَّ وَ ما يُتْلى‌ عَلَيْكُمْ فِي الْكِتابِ فِي يَتامَى النِّساءِ اللَّاتِي لا تُؤْتُونَهُنَّ ما كُتِبَ لَهُنَّ وَ تَرْغَبُونَ أَنْ تَنْكِحُوهُنَّ وَ الْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الْوِلْدانِ وَ أَنْ تَقُومُوا لِلْيَتامى‌ بِالْقِسْطِ وَ ما تَفْعَلُوا مِنْ خَيْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ‌

[1] وَ يَسْئَلُونَكَ عَنِ الْيَتامى‌ قُلْ إِصْلاحٌ لَهُمْ خَيْرٌ وَ إِنْ تُخالِطُوهُمْ فَإِخْوانُكُمْ وَ اللَّهُ يَعْلَمُ الْمُفْسِدَ مِنَ الْمُصْلِحِ وَ لَوْ شاءَ اللَّهُ لَأَعْنَتَكُمْ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ. بقره: 220.

[2] بقره: 220.