دست بردارند. و اين از زيباترين نوع ورود و خروج به مطلب بوده، و از لطيف‌ترين استهلال و شگفت‌انگيزترين بدايع كلامى است.

مثال 3: آيات شريفه: لا تُحَرِّكْ بِهِ لِسانَكَ لِتَعْجَلَ بِهِ* إِنَّ عَلَيْنا جَمْعَهُ وَ قُرْآنَهُ* فَإِذا قَرَأْناهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ* ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنا بَيانَهُ‌[1].

ظاهرا هيچ تناسبى بين اين چهار آيه و سياق سوره كه در مورد اهوال و احوال قيامت نازل گشته است، ديده نمى‌شود، به طورى كه سيوطى مى‌گويد:

يافتن تناسب ما بين آيه اول و آيات ديگر سوره، جدّا مشكل است‌[2].

فخر رازى وجوهى را جهت بيان تناسب منظور، بيان كرده است و در ضمن آن، حرفهاى بى‌ربطى را گفته است. قدما و علماى اماميّه را مورد تهمت و حمله قرار داده و مى‌گويد كه: آنها قائل به تحريف قرآن شده‌اند و اين آيه از آن قبيل است![3].

با توجه به نزول تدريجى قرآن كريم، در فترتها و اوقات طولانى و مختلف، اشكال را به رأسه برطرف مى‌نمايد و لازم به ارتكاب اين نوع تأويلات بى‌ارزش خصوصا با اين برخورد بسيار عجولانه و عاجزانه، و توسل نمودن به بهتان و دروغ، نسبت به شخصيتهاى بزرگ شيعه نيست، چنانچه رئيس المشكّكين مرتكب شده است، با اينكه قول به تحريف قرآن به اجماع مسلمين باطل و محال عقلى است، و اين بيشتر از سوى راويان و علماى اهل سنّت وارد شده است نه شيعه‌[4].

[1] يعنى:( اى پيامبر!) با شتاب و عجله زبانت را به قرائت قرآن مگشاى كه ما خود قرآن را مجموع و محفوظ داشته و بر تو فرا خوانديم و آنگاه كه بر خوانديم تو پيرو قرآن باش.

پس از آن بر ماست كه حقايق آن را بر تو بيان كنيم.( قيامت: 16- 19).

[2] الاتقان، ج 3، ص 328.

[3] تفسير كبير، ج 30، ص 222.

[4] رجوع شود به كتاب« حقائق هامة حول القرآن الكريم» تأليف علّامه سيد جعفر مرتضى لبنانى.