آورى كه عبد الرحمن سيوطى از بعضى از دانشمندان نقل نموده و شيفته آن شده، عاجز بوده و بدان افقها نمى‌رسد!!!

به هر حال، آقاى سيوطى با همه اين حرفها، خود، سخن خويش را نقض نموده و مورد انتقاد قرار مى‌دهد؛ زيرا ترتيب اين سوره‌ها در مصحف و قرآنهاى صحابه، مختلف بوده است؛ مانند قرآن ابن مسعود در مقايسه با ترتيب سوره‌هاى قرآن ابيّ بن كعب؛ زيرا اگر ترتيب سوره‌ها توقيفى بود هرگز نمى‌بايست در ترتيب آنها اختلافى وجود داشته باشد، چنانكه در ترتيب آيه‌هاى سوره‌ها در هيچ قرآن نسبت به ديگر قرآنها اختلاف ترتيبى وجود ندارد.

سپس عبد الرحمن سيوطى به خاطر پاسخ نفيس و بى‌نظيرى كه پروردگار منان به وى اعطا فرموده است، بر خود مى‌بالد و آن پاسخ اين است كه:

چون قرآن كريم- بر اثر اختلاف نقلها- داراى نسخه‌هاى متعددى گشته بود، حتى در محدوده يك سوره كامل. بنابراين، تعجب‌آور و شگفت‌انگيز نخواهد بود كه ترتيب قرآن عثمانى در آخرين مقابله و عرضه، به اين ترتيب، استقرار يافته باشد كه حتى بزرگان صحابه و حافظان قرآن از قبيل: عبد اللّه بن مسعود و ابيّ بن كعب نيز، بدان پايه نرسيده باشند!!!

اف بر اين سفسطه‌ها واف بر چنين گمانهاى فاسد و بى‌ارزش.

و بالأخره شروع به بيان تناسب موجود بين سوره‌ها در ترتيب فعلى آن نموده و سوره به سوره از سوره «فاتحة الكتاب» شروع نموده و تا پايان قرآن «سوره ناس» پيش مى‌رود، ولى بيشتر مطالبش، آميخته بر تكلّف و فريبندگى و بى‌اعتبارى است. از جمله حرفهايش كه در اين زمينه گفته از باب نمونه اين است كه:

سوره «حمد» در دربرگيرنده ربوبيّت حضرت احديّت- جلّ و علا- و سوره «بقره» مشتمل بر قوانين دين، و «آل عمران» مكمل و تكامل بخش سوره بقره است.