اوّلى «ماعون»، خداوند متعال منافقون را به چهار عنوان و صفت، وصف نموده كه عبارتند از:

1- بخل 2- ترك نماز 3- رياء در آن 4- منع زكات.

و در سوره «كوثر» در مقابل «بخل»، «كوثر» و در برابر ترك نماز، «صلّ» و در ازاى «رياء»، «لربّك» و در مقابل «منع زكات»، «و انحر» را آورده است. پس بايد كه اين مناسبت شگفت‌انگيز را درست مورد دقت قرار دهيد.

و همچنين مناسبت آغاز سوره «إسراء» كه با تسبيح آغاز شده و اوّل سوره «كهف» كه بعد از آن است با «حمد» شروع شده است؛ زيرا هرجا كه تسبيح آمده، مقدم بر تحميد است، چنانكه گفته مى‌شود «سبحان اللّه و الحمد للّه»[1].

اين سخن تكلّف‌بار «بدر الدين زركشى» است كه در آن به تكلّف و تأسّف ظاهر و آشكارى افتاده است. ولى در عين حال اين بهترين گفتارى است كه تا كنون در اين زمينه، گفته شده است.

كسانى كه بعد از وى آمده‌اند مانند جلال الدين سيوطى و دوست و هم دوره وى «برهان الدين بقاعى» و امثالشان، يك نوع زياده‌روى در تكلّف نموده و سخنان عجيب و غريبى را مطرح كرده‌اند.

و اين جلال الدين سيوطى (متوفاى 911 هجرى) است كه با همه گستردگى و عمق فكر، و با همه اطلاعات فراوانى كه دارد مى‌بينيم با پذيرفتن اين نظريه و ديدگاه (مبنى بر توقيفى بودن ترتيب سوره‌هاى قرآن) چنان در قعر اين ورطه افتاده است كه در مرحله اول نظر و ديدگاه بيهقى را- مبنى بر اينكه ترتيب همه سوره‌ها توقيفى بوده و به امر شخص رسول خدا- صلى اللّه عليه و آله- ترتيب يافته بجز سوره‌هاى انفال و برائت كه ترتيب آن به گمان وى بر حسب انتخاب عثمان بوده- پذيرفته و سپس مى‌گويد:

[1] البرهان فى علوم القرآن، ج 1، ص 38- 39.