تناسب از ديدگاه دانشمندان اسلامى‌

1- محى الدين عربى در «كتاب سراج المريدين» گويد: «ارتباط آيات قرآن با يكديگر، به حدّى است كه همچون يك كلمه، معانى آن منسجم و مبانيش منتظم بوده و علم بسيار ارزنده‌اى است كه خداوند به روى ما راهى بدان گشود، چون براى آن اهلى نيافتيم ناگزير، بر آن مهر زده و بين خود و خدا قرار داده و به وى برگردانديم».

2- شيخ عز الدين بن عبد السلام مى‌گويد: «تناسب، علم باارزشى است ولى در حسن ارتباط آن شرط است كه در يك امر واحدى بوده، و اوّل آن به آخرش مربوط باشد. و در غير اين صورت ادّعاى ارتباط، جز تكلّف، چيز ديگرى نخواهد بود».

3- شيخ ولى الدين ملوى مى‌گويد: «هركس منكر تناسب بين آيات قرآن باشد، قطعا ادّعايش بى‌دليل بوده و بى‌راهه رفته است؛ زيرا قرآن كريم بر اساس لوح محفوظ، ترتيب يافته و تمام آيات آن از نظر ترتيب، توقيفى بوده و اسلوب و نظم شگفت‌انگيز آن، معجزه‌اى است آشكار، و آنچه در هر آيه بيش از هر چيز بايد مورد بحث قرار گيرد اين است كه: آيا اين آيه مثلا تكميل‌كننده آيه قبلى است و يا مستقل از آن مى‌باشد. و در صورت مكمّل بودن، تناسب موجود بين آن دو، مورد بررسى قرار گيرد».

4- فخر رازى در مورد سوره «بقره» مى‌گويد: «هر محققى درباره لطائف نظم و شگفتى ترتيب آن، دقت نمايد، خواهد ديد كه قرآن كريم چنانكه از جهت فصاحت الفاظ و برترى معانى، داراى اعجاز است، همچنين از جهت نظم و ترتيب آياتش نيز اعجاز دارد».

و منظور كسانى كه از ناحيه اسلوب، آن را معجزه مى‌دانند هم، همين است،