ولى اكثر مفسران اسلامى به اين اسرار اعجازآميز، توجه ننموده‌اند.

و شايد علت عدم تعرض اكثر مفسران اسلامى نسبت به اين موضوع، همان دقيق بودن مسئله و از جهت عدم درك كنه واقعى پيوند موجود بين آيات است.

و از جمله افرادى كه در تفسير خود از آن داد سخن داده‌اند، فخر رازى مى‌باشد.

وى در اين رابطه مى‌گويد:

«بيشتر لطائف قرآن در ترتيب و روابط بين آيات آن سپرده شده كه كمتر كسى بدان توجه نموده است».

كتابهايى كه در موضوع «تناسب» نوشته شده است‌

نخستين كسى كه در عرصه علم تناسب آيات، مطالبى را بيان داشته، ظاهرا ابو بكر نيشابورى بوده است‌[1].

وى در بسيارى از علوم و معارف اسلامى صاحب نظر بوده و پيوسته هنگام تدريس، از روابط آيه‌ها سخن مى‌گفت. و حكمت ترتيب آن را بيان مى‌داشت.

و بر دانشمندان بغداد به علت عدم توجه به اين موضوع، ايراد مى‌گرفت. سپس سيوطى مى‌گويد: «اولين كسى كه در اين مورد، كتاب مستقلى تدوين نموده «ابو جعفر بن زبير» استاد «ابو حيان توحيدى» بود، كه كتاب خود را به نام «البرهان فى مناسبة ترتيب سور القرآن» ناميد. و پس از او نيز «برهان الدين بقاعى» كتاب خويش را به نام «نظم الدرر فى تناسب الآيات و السور» تأليف كرد.

و بالأخره از سومين كتابى كه نام مى‌برد، كتاب «اسرار نزول الآيات» است كه مى‌گويد: خودم آن را تأليف كرده‌ام كه علاوه بر اسرار نزول، تناسب آيات را نيز در

[1] البته شايد منظور سيوطى تدوين كتاب و نوشته مرتب و مستقل است. وگرنه همه آيات قرآن، آيه به آيه در تعبير ائمه اهل بيت- عليهم السلام- به پيوند بين آنها اشاره شده و معضلات لا ينحل تفسير، در بيان آنان حل گشته است.