1. شكى نيست كه قرآن كريم نام كتابى است داراى نظم و اسلوب خاص كه بر پيغمبر اسلام (ص) و به زبان عربى نازل شده است و نيز جاى شبهه نيست در اينكه اگر معانى قرآن درست فهميده و به زبان ديگر ترجمه شود، اين ترجمه، قرآن نخواهد بود؛ بلكه صرفا ترجمه است و همانند تفسير، توضيحى بيش نيست.

2. نيز جاى اختلاف نيست كه ترجمه تحت اللفظى، به گونه‌اى كه معانى با خصوصيات نظم و اسلوب موجود در قرآن موافق باشد، امكان‌پذير نيست.

3. مردم خود ترجمه‌هايى براى قرآن ارائه و در دسترس همگان قرار مى‌دهند كه حاوى اشتباهات و غلطهاى بسيار است و برخى مسلمين از زبان عربى آگاهى ندارند، افراد غير آشنا به زبان عربى همين ترجمه‌ها را مورد اعتماد قرار داده‌اند و حتى برخى علماى غير مسلمان كه خواسته‌اند بر مفاهيم اسلامى واقف شوند، از همين ترجمه‌ها استفاده كرده‌اند.

4. اين انديشه قوت گرفته است كه بر پايه زير، ترجمه استوارى انجام گيرد:

لازم است فهم معانى قرآن، به وسيله بهترين دانشمندان ازهر انجام شود و پس از مراجعه به آراى سلف و بزرگان مفسرين اين معانى در عباراتى دقيق و محدود پياده شود، سپس به ديگر زبانها انتقال يابد و انتقال‌دهندگان بايد افرادى باشند كه از لحاظ قدرت علمى و احاطه، مورد اطمينان باشند تا بتوانند در كمال امانت و اخلاص، اين معانى را به ديگر زبانها برگردانند و به گونه‌اى باشد كه در آن زبانها همان گونه باشد كه در زبان عربى است.

آيا اقدام به چنين عملى تحت چنين شرايطى جايز است يا نه؟

البته توضيح داده مى‌شود كه اين ترجمه است و خود قرآن نيست و هيچ‌گونه ويژگيهاى قرآن را ندارد و نيز تمامى آنچه علما از قرآن فهميده‌اند، نيست. اين ترجمه در جنب اصل قرار داده خواهد شد؛ يعنى ترجمه به تنهايى منتشر نخواهد شد ....

در جواب اين استفتاء، علماى ازهر، فتواى زير را ارائه دادند:

«الحمد لله و الصلاة و السلام على رسول الله- صلى الله عليه و آله و سلم- و بعد فقد اطلعنا على جميع ما ذكر بالاستفتاء المدون بباطن هذا و نفيد بأن الإقدام على الترجمة على الوجه المذكور تفصيلا فى السؤال جائز شرعا و الله سبحانه و تعالى اعلم»، (پس از سپاس خداوند و درود بر محمد و آل او، بر آنچه گفته بوديد واقف شديم و افاده مى‌كنيم كه اقدام به ترجمه تحت شرايط يادشده، شرعا جايز است و مانعى ندارد).