نبايد مجبور باشند كه عربى ياد بگيرند، گرچه اگر ياد گرفتند فضيلتى است.

به طورى كه قبلا نيز اشاره شد امروزه يكى از بهترين وسايل تبليغى ترجمه كردن آيه‌هايى از قرآن و آشنا ساختن جهانيان با حقايق و معارف قرآنى با شرح و تفسير آن است؛ زيرا مردم جهان در اين انتظارند تا بدانند در قرآن چه حقايقى نهفته است كه از ملل مختلف با فرهنگهاى گوناگون ملت واحدى ساخته و آنها را در برابر ستمگران يك‌صدا و هماهنگ كرده است.

لذا ضرورت ايجاب مى‌كند كه قرآن به تمام زبانهاى زنده جهان ترجمه شود و در اختيار آنان قرار گيرد تا خود از قرآن مستقيما بهره‌مند شوند. البته بايد اين كار با نظارت كامل افراد متخصص صالح انجام گيرد.

دلايل مخالفان با ترجمه قرآن‌

برخى از مخالفان با ترجمه قرآن چنين استدلال كرده‌اند:

1. ترجمه قرآن موجب از بين رفتن قرآن مى‌شود، چنانكه اصل تورات و انجيل، به سبب كثرت ترجمه‌ها از بين رفته است و امروزه از اصل اين دو كتاب خبرى و اثرى در دست نيست.

2. ميان ترجمه‌ها أحيانا اختلافاتى به وجود مى‌آيد و اين گونه اختلافات موجب گمراهى مراجعه‌كنندگان مى‌شود؛ زيرا نمى‌دانند كدام صحيح و كدام سقيم است.

3. در بسيارى از آيات، به ويژه در آيات هستى‌شناسى و آفرينش انسان، حقايقى نهفته است كه كسى را ياراى رسيدن به آن نيست، لذا هركس به گونه‌اى اين آيات را طبق معلومات خويش ترجمه مى‌كند و در نتيجه مراجعه‌كنندگان به اين ترجمه‌ها هريك تفسير و تعبير خاصى را برداشت خواهند كرد؛ بعلاوه اين قبيل آيات با توجه به علم روز ترجمه و تفسير مى‌شود كه طبيعتا با پيشرفت علم بايد ترجمه‌ها را تغيير داد و اين موجب عدم ثبات در معناى آيات مى‌شود.[1]

در جواب مخالفان بايد گفت: تقريبا «قياس مع الفارق» است. نبايد قرآن را در كنار كتب عهدين (تورات و انجيل) قرار داد؛ زيرا با ترجمه كتب عهدين سعى بر آن بوده است كه اصل آن دو كتاب از مردم مخفى نگاه داشته شود و صرفا ترجمه‌ها و

[1] . شاطر مصرى؛ محمد مصطفى؛ القول السديد فى حكم ترجمة القرآن المجيد؛ ص 17- 18.