2. ترجمه آزاد. در اين روش مترجم سعى مى‌كند معنايى را از قالبى به قالب ديگر بريزد تا معناى مقصود كاملا ادا شود؛ يعنى بى‌كم‌وكاست مراد متكلم برگردانده شود و حتى المقدور الفاظ و كلمات متن اصلى و ترجمه مطابق هم و جايگزين هم باشد و در صورتى كه امكان نداشته باشد، دست به تقديم و تأخير و كم و زياد كردن برخى عبارات مى‌زند. چه بسا يك يا چند كلمه بر عبارت مى‌افزايد- نه چندان زياد- تا معنى به خوبى روشن شود. اين گونه ترجمه را ترجمه معنوى نيز گويند؛ زيرا بيشتر سعى بر انتقال كامل مفاهيم است نه تطابق لفظى؛ بنابراين در اين گونه ترجمه، تا زمانى كه معنى آسيب نبيند، مترجم به نظم و ترتيب اصل التزامى ندارد. در ترجمه بيشتر كتابهاى علمى، اين سبك و اسلوب رعايت شده است؛ اين اسلوب پسنديده‌ترين اسلوبهاى ترجمه است و حق امانت را كاملا رعايت كرده است؛ زيرا مقصود صاحب كتاب همان معانى و مطالبى است كه براى استفاده‌كنندگان بيان داشته، خواه به زبان خود كتاب باشد يا زبان ديگر.

3. ترجمه تفسيرى. مترجم به شرح و بسط مطالب مى‌پردازد، منتهى به زبان ديگر غير از زبان اصل، مانند تفاسير فارسى يا ديگر زبانها نسبت به قرآن كريم.

بنابراين ترجمه كاملا همگام هرگز مطلوب نيست؛ زيرا در عبارات طولانى و كتابهاى علمى اصلا امكان ندارد و ترجمه تفسيرى محض نيز، كه از حدّ ترجمه بيرون است، ترجمه خوبى تلقى نمى‌شود؛ بنابراين ترجمه آزاد ترجمه مرغوب و مطلوبى است.

متأسفانه بيشتر ترجمه‌هاى قرآن كريم در گذشته و حال يا ترجمه همگام بوده است يا ترجمه تفسيرى. حال بعد از مرورى كوتاه به انواع ترجمه‌ها به اصل بحث، يعنى امكان و تجويز ترجمه قرآن مى‌پردازيم.

سه ويژگى اساسى قرآن‌

قرآن سه ويژگى اساسى دارد كه نبايد از آن غفلت ورزيد. اين سه ويژگى است كه به اين كتاب آسمانى جنبه قدسيّت داده و آن را از ديگر كتابهاى آسمانى ممتاز كرده است.

ويژگى اول. تمامى عبارات و الفاظ قرآن سخن خدا و ساخته خود اوست؛ لذا خواندن و تلاوت آن يك گونه تعبّد محض و موجب قرب به حق تعالى است.

ويژگى دوم. قرآن كتاب هدايت همگانى است كه صرفا به راه راست و صراط مستقيم هدايت مى‌كند.

ويژگى سوم. قرآن معجزه جاويد اسلام است كه همواره دليل بر صدق و صحّت‌