همين دسته نسبت به زيادتى در قرآن، بكلى منكرند و مى‌گويند: هرگز در قرآن زيادتى رخ نداده است. دسته دوم، محققين و صاحبان نظر و اجتهادند كه هر دو جهت زيادت و نقص را منكرند. آنها مى‌گويند: قرآن همچنان‌كه بر پيغمبر اكرم (ص) نازل شده تاكنون دست‌نخورده است و از گزند تحريف، به طور مطلق، در امان بوده است، زيادت، نقص و تبديل و تغييرى، در آن حاصل نشده است.[1]

علامه شيخ رحمت الله هندى دهلوى در كتاب نفيس خود اظهار الحق‌[2] به تفصيل در نزاهت و برائت شيعه از قول به تحريف سخن گفته است. مجموع اين گفتار او را در صيانة القرآن آورده‌ايم. همچنين استاد معاصر، محمد عبد الله دراز در كتاب پرارج خود، مدخل الى القرآن الكريم‌[3]، از شيعه دفاع نموده، ساحت آنها را از اين تهمت مبرّا دانسته است. استاد شيخ محمد محمد مدنى، رئيس دانشكده الهيات دانشگاه الازهر در رسالة الاسلام‌[4] به تفصيل و استشهاد فراوان از موضع شيعه دفاع كرده و به طور كلى، اين نسبت را به شيعه نسبت ظالمانه گرفته است.[5]

منشأ قول به تحريف‌

منشأ قول به تحريف، رواياتى است كه در كتب حديثى اهل سنت و شيعه آمده است، ظاهر آن روايات، به تحريف كتاب دلالت دارد و همواره علما و محققان شيعه و سنى، در صدد چاره‌جويى بوده‌اند. اين روايات يا سندهاى ضعيف و فاقد اعتبار دارند يا دلالتهاى نارسا و قابل تأويل. در كتب اصولى و كلامى به طور كلى، اين روايات مردود شناخته شده است.

علامه شيخ محمد جواد بلاغى در مقدمه تفسير آلاء الرحمن مى‌گويد:

در جمله رواياتى كه حاجى نورى در اين‌باره آورده است، رواياتى وجود دارد كه هرگز احتمال صدق آنها نمى‌رود. برخى با هم از نظر مفهوم، بسيار اختلاف دارند كه به تنافى و تعارض منتهى مى‌گردند. بعلاوه سند بيشتر اين روايات به كسانى بازمى‌گردد كه علما

[1] . رجوع كنيد به: اشعرى، ابو الحسن علىّ بن اسماعيل؛ مقالات الاسلاميين؛ ج 1، ص 119- 120 و صيانة القرآن من التحريف؛ ص 79- 81.

[2] . اظهار الحق؛ ج 2، ص 206- 209.

[3] . مدخل الى القرآن الكريم؛ ص 39- 40.

[4] . رسالة الاسلام؛ شماره 44، ص 382- 385.

[5] . رجوع كنيد به: صيانة القرآن من التحريف.