فيض كاشانى محمد محسن (متوفاى سال 1090)، مقدمه ششم تفسير صافى و علم اليقين، ج 1، ص 565 و وافى، ج 2، ص 273- 274.

خاتم المحدثين شيخ حرّ عاملى، صاحب وسائل الشيعة (متوفاى 1104) در رساله فارسى كه به همين منظور نوشته است، طبق نقل شيخ رحمت الله دهلوى در كتاب پرارزش خود اظهار الحق، ج 2، ص 208 و الفصول المهمة، سيد شرف الدين، ص 166.

علامه شيخ محمد جواد بلاغى (متوفاى 1353)، آلاء الرحمن، ج 1، ص 25- 27.

محقق ثانى شيخ علىّ بن عبد العالى كركى (متوفاى 940) در رساله‌اى كه به همين منظور نوشته است؛ طبق نقل سيد محسن اعرجى در كتاب اصولى خود: شرح وافيه (مخطوط).

سيد شرف الدين عاملى (متوفاى 1381)، الفصول المهمة، ص 163 و نيز در كتاب رديه خود بر مسائل موسى جار الله، ص 28.

سيد محسن امين عاملى (متوفاى 1371)، اعيان الشيعة، ج 1، ص 41.

علامه امينى شيخ عبد الحسين تبريزى، الغدير، ج 3، ص 101.

علامه طباطبايى (متوفاى 1402)، الميزان، ج 12، ص 106- 137.

امام خمينى- قدس سره- در كتاب تهذيب الاصول، ج 2، ص 165 و نيز در شرح و تعليق بر كفاية الاصول.

آيت الله سيد ابو القاسم خويى- قدس سره- در مقدمه تفسيرى خود: البيان، ص 215- 254.

ردّ اتهام‌

بسيارى از بزرگان علماى اهل سنت، كه منصفانه مسأله تحريف را بررسى كرده‌اند، شيعه اماميّه را از تهمت قول به تحريف، مبرّا دانسته‌اند:

اولين كسى كه شهادت به نزاهت موضع شيعه داده است، ابو الحسن علىّ بن اسماعيل اشعرى (متوفاى 324)، شيخ اشاعره و بنيانگذار مكتب اشعرى است كه تمامى جهان تسنّن، امروزه پيرو اين مكتب هستند. وى در اين زمينه چنين مى‌گويد:

شيعه اماميه دو دسته‌اند: يك دسته كوته‌نظران ظاهربين كه فاقد انديشه‌اند و در مسائل دينى داراى نظر و آراى عميق نيستند. اينان قائل به تحريف در جهت نقص برخى كلمات بوده‌اند و دليل آنان رواياتى است كه نزد محققين طائفه فاقد اعتبار است؛ ولى‌