افزوده شدن كلمه يا كلماتى مقصود باشد آن نيز به دليل عدم رجحان مردود است، پس قرآن از هرگونه زيادتى در سلامت است. علاوه بر استدلال مذكور در اين زمينه از امام صادق (ع) روايتى در دست دارم.[1]

3. علم الهدى سيد مرتضى علىّ بن الحسين (متوفاى 436) در جوابيّه اول از مسائل رساله طرابلسيّات مى‌گويد: علم به صحّت نقل قرآن مانند علم به وجود شهرهاى بزرگ و حوادث تاريخى معروف و كتابهاى مشهور جهان و اشعار شعراى عرب است؛ زيرا عنايت به قرآن، پيوسته بيش از امور يادشده بوده است ....

4. شيخ الطائفة ابو جعفر محمد بن الحسن طوسى (متوفاى 460) در مقدمه تفسير نفيس خود تبيان آورده است: احتمال زيادت در قرآن، به طور كلى منتفى است؛ زيرا اجماع امّت بر عدم زيادت است و اما نقيصه، اين عقيده نيز با ظاهر آراى مسلمين مخالف است و همين شايسته مذهب ماست كه هرگز در قرآن زيادتى و نقصى رخ نداده است. كلام سيد مرتضى و ظاهر روايات اهل بيت بر همين دلالت دارد ....[2]

5. جمال الدين ابو منصور حسن بن يوسف بن المطهر علامه حلّى (متوفاى 726) در اجوبة المسائل المهنائيه در جواب سيد مهنا گويد: حق آن است كه هرگز، تبديل، تأخير و تقديم در قرآن رخ نداده است. همچنين زيادت و نقصى بر آن وارد نشده است. پناه مى‌برم به خدا از اينكه كسى چنين چيزى را باور داشته باشد؛ زيرا موجب طعن در معجزه جاويد اسلام مى‌شود و اساس نبوت را متزلزل مى‌كند.[3]

براى اينكه نقل اقوال علما موجب طولانى شدن بحث نشود، در اينجا فقط به نام و آدرس قول دانشمندان بنام شيعه اكتفا مى‌كنيم:[4]

علامه ابو على فضل بن حسن طبرسى (متوفاى 548) مجمع البيان، ج 1، ص 15.

محقق اردبيلى (متوفاى 993)، مجمع الفائدة، ج 2، ص 218.

شيخ جعفر كبير كاشف الغطاء (متوفاى 1228)، كشف الغطاء و رساله الحق المبين، ص 11.

شيخ محمد حسين آل كاشف الغطاء (متوفاى 1373). اصل الشيعة و اصولها، ص 133.

[1] . اوائل المقالات؛ ص 54- 56.

[2] . التبيان؛ ج 1، مقدمه، ص 3.

[3] . اجوبة المسائل المهنائيه؛ ص 121، مسئله 13.

[4] . بيانات اين بزرگان را به تفصيل در صيانة القرآن من التحريف آورده‌ايم.